zondag 13 december 2009

‘t Is goed geweest

Zopas de deur van de bibliotheek achter me dichtgetrokken na een vermoeiend, druk maar vooral heel leuk weekend in het teken van de strip. Het begon eigenlijk al weken geleden met de voorbereiding van de Jan Bosschaert tentoonstelling, maar de apotheose kwam er eigenlijk pas dit weekend. Zouden de bezoekers even enthousiast zijn over het gebodene als wijzelf?

[affiche_jan_bosschaert_blog[17].jpg]De officiële opening gisterenmorgen was in ieder geval geslaagd. De nodige belangstelling met bovenop een enthousiaste Jan Bosschaert die meer dan in zijn nopjes was met het originele verjaardagscadeau. Nadien stroomden de stripenthousiasten binnen en dit samen met de normale zaterdagse bezoekers zorgde ervoor dat de teller ‘s avonds werd afgesloten op 1426. Meer moet dat echt niet zijn.

Vandaag, we waren uitzonderlijk open ter gelegenheid van de stripbeurs, kwam het wat traag op gang maar eenmaal de middag gepasseerd nam de belangstelling zienderogen toe. Uiteindelijk mochten we (op wat normaal een sluitingsdag is) 708 “vrienden van de strip” begroeten. Het leuke van zulke evenementen is dat je mensen over de vloer krijgt die vaak nog nooit (of lang geleden) in de bib geweest zijn. En van hun reacties kunnen we nog erg veel leren.

Onder andere dat we nog niet zo laagdrempelig zijn als we zouden willen. Het is ongelooflijk hoe vaak vandaag hoofden door de inkomdeur werden gestoken waarna de lijven slechts volgden nadat eerst de nodige overredingskracht werd ingezet. En eens binnen blijkt dat nieuwe bezoekers dan problemen hebben om opnieuw buiten te geraken. Ze vinden de uitgang niet!

Maar eigenlijk liep alles gewoon op wieltjes, niet in het minst vanwege de inzet van enthousiaste medewerkers. Want één ding weet ik ondertussen goed, je bereikt als bibliothecaris niets wanneer je niet kan terugvallen op een groep bevlogen gelijkgezinden.

dinsdag 8 december 2009

Goed gevuld!

Dat is het minste wat van de dag van vandaag kan gezegd worden. De voormiddag een gesprek met Stijn Janssen, journalist van Suiker, het nieuwe Kempense  cultuurmagazine over de toekomst van mijn bibliotheek. Bij controle van de opgenomen tape had ik de indruk dat hij het toestelletje op fast forward had gezet; uiteindelijk bleek dat ik weer sneller gesproken had dan mijn schaduw.

Tussendoor de projector uitgetest met het filmpje over Jan Bosschaert dat vanaf zaterdag en verder gedurende twee maanden de retrospectieve van deze kunstenaar gaat opluchten. We hebben wat ramen moeten verduisteren om een presentabel beeld te krijgen. De korte dagen spelen hier in ons voordeel.

Vannamiddag presenteerden provincie en architecten hun ontwerp voor onze nieuwe balieruimte. Als je zo brutaal bent om een stuk van onze ruimte in te palmen, moet je wel met een goed alternatief op de proppen komen. De eerste indruk was niet direct negatief, al leerde een tweede lezing (en er komt er nog zeker een derde en vierde) dat er toch wel snel aan een aantal gegevenheden werd voorbijgegaan. Belangrijk was niet wat werd getekend, maar vooral wat niet werd getekend. Ik voel al aan mijn water dat er een ‘ja, maar… ‘ gaat volgen.

Tot slot nog eens door de bib gelopen om de opgehangen werken van Bosschaert te bekijken. Zowat elke vrije muurruimte is ingepalmd en nog is niet alles uitgepakt. Hier gaan heel wat bezoekers duimen en vingers bij aflikken.

woensdag 25 november 2009

Met de A van innoveren

Zij die me kennen weten dat ik een koele minnaar ben van de provincie (in eerste instantie de provincie A, maar bij uitbreiding ook de andere leden van de familie). Kort samengevat vind ik het een overbodig bestuursniveau waarvan de taken evengoed, zoniet beter, op een hoger (regionaal) of lager ((inter)gemeentelijk) echelon kunnen worden uitgevoerd. Deze overweging belet me echter niet om toe te geven dat af en toe toch een lovenswaardig initiatief uit de kokers van de provinciale breinen komt opborrelen.

Tot deze categorie behoort zeker het vandaag voorgestelde ‘subsidiereglement voor bibliotheekinnovatie in de provincie A’ (tekst nog niet beschikbaar op de website van het PBC). Hiermee wil de provincie de openbare bibliotheken uit haar werkgebied stimuleren om open te staan voor vernieuwing en verandering. Het verrassende aan het reglement is dat het daarbij niet enkel gaat om “technologische vernieuwingen of herinrichtingen, maar dat ook inventieve werkprocessen, creatief personeelsbeleid, inspirerende bibliotheekmarketing of originele ledenwerving” voor subsidiëring in aanmerking komen.

Natuurlijk had de maximale financiële tussenkomst nog hoger mogen zijn, had de papierberg wat mogen krimpen en de 5-jaren grens naar beneden mogen opschuiven. Maar ook met het huidige aanbod moet het de Antwerpse bibliotheken een innovatie-impuls kunnen geven. Het enige wat in het voorliggende reglement ontbreekt is de presentatie van de goedgekeurde projecten. Het kan niet de bedoeling zijn dat de toegekende middelen enkel de aanvragende bibliotheek en haar gebruikers ten goede komen; ook de andere bibliotheken moeten kennis en gebruik kunnen maken met en van het gepresteerde denk- en doewerk. Een forum waarop de projecten worden voorgesteld en toegelicht, lijkt me dan ook een welgekomen aanvulling; het Digitaal Kenniscentrum Vrieselhof het meest aangewezen instrument.

dinsdag 17 november 2009

Een beetje mismoedig…

… ben ik wel geworden nu ik de volledige zelfevaluatielijst van Locus heb doorworsteld. Gelukkig betrof het de evaluatie van mijn bibliotheek en niet zo’n persoonlijke Flair-misschien-ben-ik-wel-een-geweldige-minnaar-bevraging. Met een dergelijk resultaat had ik in die test geen gensters geslagen, laat staan dat ik me nog met opgeheven hoofd tussen een vrouwelijk publiek had durven vertonen. Dit maar om te vertellen dat mijn eerdere vermoeden bewaarheid is geworden. We hebben met onze bib nog een heel lange weg te gaan. En al kunnen we wel wat lofwaardige pogingen voorleggen, de weg naar een goed georganiseerde, kwaliteitsvolle en stevig onderbouwde bibliotheekwerking zal nog erg lang zijn.

Is dit een reden om bij de pakken te blijven zitten? Natuurlijk niet, zelfkennis is het begin van alle wijsheid, en waar een wil is is een weg, en Rome werd ook niet in één dag gebouwd. Kortom, Locus kom op met die instrumenten dat we er aan beginnen!

woensdag 11 november 2009

Netwerken

Ik was gisteravond aanwezig op de infoavond van de Werkgroep Industrie Turnhout, de lokale antenne van Voka – Kamer van Koophandel Kempen. Mijn belangstelling was vooral gewekt door de lezing van de gastspreker Phillip Vandervoort, General Manager BeLux van Microsoft. Onder de titel ‘A new world of work’ presenteerde hij een visie op de veranderende manier van bedrijfsvoering door de steeds sneller voortschrijdende technologische evolutie en de impact hiervan op werkrelaties en –processen. Het wekt geen verwondering dat de spreker stil bleef staan bij het gemak waarmee onze kinderen aan multi-tasking doen en de invloed hiervan op organisaties wanneer deze groep zich als nieuwe medewerkers op de arbeidsmarkt komt aanbieden. Een ervaring die heel wat (oudere) bibliotheekmedewerkers zullen herkennen omdat ook zij in de dagelijkse praktijk geconfronteerd worden met gebruikers die veel vertrouwder zijn met de werking van de nieuwe media dan zij als informatiespecialisten zelf zijn.

Het tweede gedeelte van de avond gaf kans tot gestructureerd netwerken. Een achttal thematafels en een verplicht rouleren van de deelnemers bood de mogelijkheid om kennis te maken met de aanwezigen, maar creëerde ook de gelegenheid tot (weliswaar in tijd beperkte) discussie over afgelijnde onderwerpen.

En wat hebben wij op z’n Huysentruyts nu geleerd?

-  Ten eerste: de bedreigingen die zich voor de bedrijfswereld aandienen hebben ook hun invloed op de werking van de bibliotheek.

- Ten tweede: in deze snel veranderende wereld kan de bibliotheek nog duidelijk haar plaats opeisen als informatiebemiddelaar en kenniscentrum voor mediawijsheid.

- Ten derde: de keuzes die de Bibliotheek Turnhout in haar visiedocument maakt zijn juiste keuzes.

vrijdag 30 oktober 2009

Over het muurtje gluren

Vandaag was ik te gast op het ‘Digitaal Dommeldal Congres’ in Geldrop (Nederland). De bibliotheek aldaar vierde het 60-jarig bestaan niet met een terugblik op het, vermoedelijk erg rijke, verleden maar met een blik in de toekomst. Een lovenswaardig initiatief, vooral als je ook je collega’s laat meegenieten. Alleen jammer dat het enkel aan ondergetekende te danken was dat ‘Internationaal’ aan de titel kon worden toegevoegd. Het programma bood voldoende smakelijke brokken om ook de Vlaamse bibliothecarissen te kunnen boeien.

DDD_Congres_digitale_bibliotheek[1] Waar Hans van Driel van de Tilburgse universiteit het in zijn openingsrede over de postmoderne bibliotheek nog eerder beschouwelijk hield, werd daarna de weg vrijgemaakt voor de (sommige iets minder) concrete digitale producten waarmee de bibliotheek van de toekomst zich moet waarmaken. Vaak prachtige realisaties maar… toch telkens met een zweem van herkenning, van ‘dit heb ik eerder al eens ergens gezien/gehoord’. Want dat is de grote conclusie van deze congresdag: in Nederland en Vlaanderen wordt op ditzelfde moment tijd, geld en energie gestoken in de ontwikkeling van (nagenoeg) identieke producten. Wanneer dit gebeurt door privé-ondernemingen is daar best mee te leven; de vrije mededinging en nadien de leukere prijszetting. Maar wanneer de inspanning geleverd wordt door overheids- of door de overheid gesteunde instellingen, heb ik grotere bezwaren. Waarom wordt niet eens over het muurtje gegluurd om te kijken waar de buren mee bezig zijn? Waarom steken al die knappe koppen in Vlaanderen en Nederland de hoofden niet meer bij elkaar tot meerdere eer en glorie van portemonnee en bibliotheek?

dinsdag 27 oktober 2009

Gezocht : alerte cultuursector

Deze kop kon je vandaag in De Standaard lezen bij een artikel over een beleidsnota van onze cultuurminister. Een halve pagina lager komen we te weten dat minister van Media Ingrid Lieten een kenniscentrum voor mediawijsheid wil oprichten. Dat kenniscentrum moet mensen wegwijs maken in het media-aanbod.

En of we alert zijn! Als ik me niet vergis is er in elke Vlaamse gemeente een openbare bibliotheken op het terrein van het media-aanbod actief. Meer zelfs, in het visiedocument van mijn bibliotheek (waaraan momenteel de laatste hand gelegd wordt) staat zelfs expliciet dat “de Bibliotheek Turnhout op vlak van levenslang leren een volledig educatief aanbod zal ontwikkelen rond leesbevordering, informatievaardigheid en mediawijsheid”. Ik moet eens met onze minister van Media gaan praten, denk ik.

Of beter nog: Ingrid Lieten moet eens gaan praten met Joke Schauvliege. Als we de raad krijgen om zuinig om te gaan met de ter beschikking gestelde middelen, valt er daar toch wel wat samen te werken. De openbare bibliotheken als mediawijze laagdrempelige organisaties, daarin ondersteund door hun steunpunt Locus en digitaal kenniscentrum Bibnet, kunnen zo de rode loper uitrollen voor de naar kennis en wijsheid dorstende bezoeker.

We waren in de jaren negentig toch ook de pioniers in het aanbieden van internet voor iedereen? Of niet soms?

donderdag 22 oktober 2009

Verbeter de wereld, begin met jezelf

Neen beste lezer, ik heb geen acute aanval van het “Bond-zonder-Naam-virus” maar heb wel mijn dag meer dan zinvol doorgebracht ten huize Locus. Samen met een aantal collega’s werd ik ingewijd in de geheimen van het ‘opleidingstraject organisatieontwikkeling’. Met de kadertekst ‘Zeven uitdagingen voor de lokale bibliotheek’ (zie mijn eerdere blogberichten hierover) als referentiepunt kan elke deelnemende bibliotheek het traject aangrijpen om haar dienstverlening te verbeteren.

Vertrekpunt is een document dat de bib de kans biedt de eigen werking te evalueren. Tijdens de treinrit terug naar huis heb ik de nota al eens doorgenomen. Na lectuur kan ik enkel in alle nederigheid het hoofd buigen, voorwaar niet mijn sterkste kant. Als ik al dacht goed bezig te zijn, wat ik eigenlijk niet betwijfel, kan ik enkel vaststellen dat er nog een erg lange weg is af te leggen. Alles laat echter vermoeden dat de pensioengerechtigde leeftijd verhoogd gaat worden. Heb ik weer even geluk!

dinsdag 20 oktober 2009

Van stok- en andere paardjes

Vandaag nog maar eens gemerkt. Er gaapt een ontzettende kloof tussen openbare bibliotheken in eenzelfde regio. De oorzaak ligt vaak, maar zeker niet alleen, bij de middelen die door het bestuur worden beschikbaar gesteld. Met veel goede wil en inzet proberen collega’s hun bibliotheek op te stuwen in de vaart der volkeren om maar al te dikwijls vast te stellen dat wanneer ze hier denken bijgebeend te zijn, ze daar weer hopeloos op achterstand worden gespeeld. De hoop dat hogere normering soelaas kan bieden is ijdel, de provinciale hoorn des overvloeds niet onuitputtelijk. Bescheiden gemeenten hebben nu eenmaal bescheiden middelen, ook met een geïnspireerd bestuur. Te vaak leidt een éénmalige investering in baksteen niet naar een permanente en noodzakelijke investering in inhoud (personeel, collectie, …); of denkt men de achterstand in inhoud te kunnen inhalen door een éénmalige investering in baksteen.

Onze bibliothecarissen hebben vooral nood aan moed. De moed om keuzes te maken. De keuze welke dienstverlening kwalitatief kan worden uitgebouwd met de beschikbare en/of te verwachten middelen. De keuze welke taken zelf worden uitgevoerd of beter worden uitbesteed aan derden. De keuze welke opdrachten in samenwerking met andere bibliotheken of organisaties worden ingevuld. Maar vooral de moed om de gemaakte keuzes en hun gevolgen te verkopen aan hun bestuur. Het is niet de verantwoordelijkheid van de bibliothecaris slechts te kunnen beschikken over beperkte middelen, het is wel hun verantwoordelijkheid de gebruiker in de waan te laten beroep te kunnen doen op een onbeperkte dienstverlening. Wie verwachtingen creëert moet ze ook waar kunnen maken.

maandag 19 oktober 2009

Terug wakker

Ik weet het, het is veel te lang stil geweest op deze blog maar ‘t kan gelukkig verkeren zei onze goede vriend Bredero al. Ik heb bewust een tijdje de pen (het klavier) gebroken in de wetenschap dat zonder deze zelfopgelegde censuur anderen mij wel de mond zouden hebben gesnoerd, de richtlijnen voor de bloggende ambtenaar indachtig.

Niet dat het mij momenteel niet hoog meer zit, maar het lontje is toch niet meer zo kort dat voor onmiddellijk explosiegevaar gevreesd dient te worden. Al kan de vlam bij mij natuurlijk weer erg snel in de pan slaan. Mijn belagers zijn bij deze gewaarschuwd.

Dit maar om te vertellen dat u weer met enige regelmaat de nodige dwarsigheid mag verwachten.

woensdag 9 september 2009

Over de brug komen

Gisteren werd bij Bibnet in beperkte groep gereflecteerd over het opstarten van een kennisplatform voor bibliotheekmedewerkers. Bedoeling van het platform is om de (nieuwe en doorgewinterde) bibliotheek 2.0 adepten een instrument aan te bieden voor kennisdeling. De tool moet kansen bieden voor discussie, uitwisselen van ervaringen, stellen van voorbeelden en ander lekkers dat ons doet watertanden.

Voorwaar een lovenswaardig initiatief al maak ik toch ernstigbord voorbehoud. En dan niet bij de technische realisatie van het product, maar wel bij de levensvatbaarheid. De voorbije jaren heb ik mogen kennis maken met prijzenswaardige inspanningen om het bibliotheekveld via digitale weg te betrekken bij nieuwe ontwikkelingen, plannen en processen. En dit op regionaal, provinciaal en lokaal niveau. En telkens moet na verloop van tijd worden vastgesteld dat bibliotheekmedewerkers (ongeacht rang of stand) hun spreekwoordelijke bek niet durven opentrekken. Discussiegroepen, fora en overlegplatformen worden steeds bevolkt door dezelfde beperkte schare van al-dan-niet verlichte geesten die bereid worden gevonden om hun hart te luchten, hun gal te spuwen of hun kritisch oordeel te vellen. En na elke nieuwe ronde van voorlichting, instructie of presentatie flakkert de hoop op nieuw bloed te mogen begroeten. Maar telkens blijkt dit ijdele hoop.

De bibliotheekwereld is en blijft met stomheid geslagen. Het opstarten van het kennisplatform gaat hieraan niets veranderen. We hebben dringend nood aan een mentaliteitswijziging zodat medewerkers binnen en buiten de eigen organisatie durven uitkomen voor hun mening of visie. Zolang Locus niet op deze spijker gaat kloppen blijven initiatieven als het kennisplatform doodgeboren of vegeterende schepsels.

Ik hoor de reactie van collega’s al op deze verzuchting. Daar hebben wij geen tijd voor! De agenda’s zijn al overladen en de werkuren dik gevuld. Maar waarmee? Misschien toch nog eens nadenken over het froebelwerk?

dinsdag 25 augustus 2009

Persepolis 2.0

Op 18 juni publiceerden we nog een bericht op onze biblog over de graphic novel Persepolis van Marjane Satrapi met een verwijzing naar de verkiezingsonlusten in Iran. Twee maanden later volgt al de web 2.0 actualiteit met Persepolis 2.0, een verhaal met beelden uit het oorspronkelijke boek maar met aangepaste tekstballonnen. Het toont eens te meer aKnipselan dat de geschiedenis zich herhaalt. Maar het is evenzeer een bewijs hoe web 2.0 individuen de mogelijkheid biedt hun stem te laten horen in weerwil van officiële censuur.

Maar hoe ga je als bibliotheek om met deze informatie? Ga je het pdf-document afdrukken en in de stripcollectie opnemen (eventueel als bijlage bij het oorspronkelijke boek)? Neem je een aparte beschrijving van de website op in je catalogus met verwijzing naar het boek? Moet de beschrijving ook worden opgenomen in de OpenVlacc? Voor collectievormers wordt het in ieder geval een steeds grotere uitdaging om het internetaanbod te linken aan de reguliere collectie én beschikbaar te stellen aan de gebruiker.

maandag 24 augustus 2009

Acclimatiseren

aug 10 2009 324 De buitenlandse vakantie zit erop en het wordt weer langzaam wennen aan het normale ritme. Nog enkele dagen thuis uitbollen en dan er weer flink tegenaan. Maar nagenieten mag nog en hoe kan dat beter dan met een beeld van de openbare bibliotheek van San Miniato. Een typisch Toscaans stadje op een heuvel uitkijkend op de vlakte van de Arno. De ingang van de bibliotheek is weggestoken in een hoek van een wat vervallen binnenkoer maar heeft toch enige charme. Binnen het beeld van overvolle rekken in een reeks van aaneengesloten kamers en zowaar één publiekscomputer met (betalende) internetaansluiting. Maar alles moet wijken voor het schitterende uitzicht uit het raam van de jeugdafdeling. Wie maalt er om collectie-aantallen en bezoekersstromen met dergelijk venster op de wereld.Bib San Miniato

vrijdag 3 juli 2009

Over duiven en andere certificaten

(Zeven uitdagingen, deel 3)

In gesprekken met collega’s over het introduceren van zelfbediening in de bibliotheek wordt deze boot vaak afgehouden met het argument dat hun bibliotheek een belangrijke sociale functie vervult in de plaatselijke gemeenschap. Bij doorvragen blijkt het dan vaak te gaan over het gesprekje aan de balie met Jef met de pet over de duiven die niet willen vallen of de babbel met Stanske wiens kleindochter het toch niet getroffen heeft met hare vent. Het gepaste oor bieden voor deze klachten behoort dus blijkbaar tot de kerntaken van de moderne bibliotheek want,4duiven aldus de collega’s, het decreet lokaal cultuurbeleid verwijst uitdrukkelijk naar de gemeenschapsvormende taak van onze instelling. De vaststelling dat het wel een dure investering is om een geschoolde medewerker met deze opdracht op te zadelen wordt duidelijk niet gedeeld. Nochtans lijkt het mij geen onmogelijke opdracht om hiervoor een geïnteresseerde (brug)gepensioneerde te vinden die, in ruil voor een lekker kopje koffie, op regelmatige basis in de bibliotheek luister-/pispaal wil spelen.

Ik ben dan ook verheugd in “Zeven uitdagingen” (p. 16) te lezen dat de functies ‘gemeenschapsvorming’ en ‘ontmoeting’ niet tot de kernopdracht van de bibliotheek behoren. Ik citeer met volle instemming: “De bibliotheek is er niet om mensen bij elkaar te brengen, maar wel om toegang te geven tot informatie en cultuur.” Ga daar maar eens lekker tegenaan staan beste kletsmajoren. Steek uw energie in dat waar het werkelijk om draait en sus uw geweten niet met het goedkope succes van de vluchtige babbel.

In dat kader moet ook het streven naar een duidelijk kwaliteitsbeleid voor bibliotheken gezien worden. Ik ben mij er terdege van bewust dat de werking van elke bibliotheek sterk afhankelijk is van de plaatselijke context maar dit mag niet beletten dat er duidelijke criteria worden opgesteld waaraan een moderne kwaliteitsvolle bibliotheek dient te voldoen. Wat mij betreft mag hier zelfs met service-schalen gewerkt worden verbonden aan een certificering, m.a.w. een oplijsting van diensten gekoppeld aan niveaus. Op die manier wordt het voor de bezoeker overduidelijk wat hij of zij mag verwachten van de bibliotheek waarvan gebruik gemaakt wordt. Een koppeling aan inwonertal van de gemeente is allerminst nodig. Het bestuur beslist welke diensten worden aangeboden en ziet die keuze duidelijk vertaald in een kostenplaatje. Voor de bibliothecaris betekent dit duidelijkheid over het realiseerbare en de mogelijkheid om de beschikbare middelen zo efficiënt mogelijk in te zetten. Een hoger service-niveau halen betekent dan meer middelen ter beschikking krijgen (voor welbepaalde doelen) of door samenwerking efficiënter gaan werken en zo de gelegenheid krijgen om nieuwe diensten aan te bieden.

(Wordt vervolgd)

woensdag 24 juni 2009

De afgrond wenkt

Althans die indruk kan je krijgen bij het lezen van het hoofdstukje “Hoe zal het bibgebruik in de toekomst evolueren?” uit Zeven uitdagingen (p. 8).

Bij de dominante trends wordt zomaar beweerd dat het aantal ontleningen daalt. Is dit inderdaad overal het geval? En zo niet, waar zie je dan de tegengestelde beweging? Recent las ik in de krant nog over de aanzienlijke groei van het bibliotheekgebruik in de nieuwe bib van Genk. En ook andere bibliotheken met een (ver)nieuwbouw zien meestal een duidelijke stijging van bezoekers en uitleningen. Ook bibliotheken met vernieuwende ideeën kennen een opwaartse trend. Is dit trouwens anders in de commerciële sector? Ook daar zien zaken die jarenlang met hetzelfde interieur werken en die hun aanbod niet aanpassen aan de veranderende wensen van hun klanten hun omzet dalen. Waarom zou dit bij bibliotheken anders zijn? Is de daling van het aantal ontleningen dan een dominante trend of is het een algemene waarheid dat elke instelling, organisatie of zaak die niet voortdurend vernieuwend bezig is vroeg of laat hiervan de gevolgen moet dragen.

Wat verder nog zo’n bewering. “De algemene verwachting is dat het aantal leners en het actieve gebruik van de bibliotheek in de toekomst onvermijdelijk zullen dalen”. Leners? Mijn bibliotheekwerking draait toch niet alleen om leners. Ik heb heel wat regelmatige gebruikers/bezoekers die nooit iets ontlenen maar die wel intensief gebruik maken van de diensten die wij verlenen. Ja, ook de kopers van lampolie zijn zo goed als verdwenen maar die winkel die vroeger olielampen verkocht is nu misschien een bloeiende elektrozaak. En onvermijdelijk? Mag ik de auteur dezer uitspraak aanraden om een glazen bol aan te schaffen en zich te verzekeren van een standplaats als waarzegger(ster). Met een dergelijk geloof in de eigen onfeilbare voorspellingen wacht een glorierijke toekomst. Oh ja, even vergeten dat ook de kermissen een onvermijdelijk verdwijnen is voorspeld.

Om deze negatieve tendens te keren kunnen de bibliotheken volgens de tekst op een drietal zaken inzetten maar ze zullen vooral moeten nadenken over de producten en diensten die aangeboden worden.

Het worstcasescenario zullen we dan niet te danken hebben aan externe factoren maar wel aan het gebrek aan moed of daadkracht om vooruit te kijken en de noodzakelijke beslissingen te nemen.

(wordt vervolgd)

donderdag 18 juni 2009

Ik heb een droom

Ik heb een droom waarin ik een grote toekomst zie weggelegd voor mijn bibliotheek. Een droom waarin bezoekers volmaakt tevreden zijn over de hoogstaande dienstverlening die hen door de Bibliotheek Turnhout geboden wordt. Een bibliotheek die gewaardeerd wordt om zijn kwalitatieve aanbod aan diensten.

Knipsel Ik heb een document voor me waarin ik weinig van die droom terugvind. Zeven uitdagingen voor de lokale bibliotheek staat er op het titelblad, maar ik voel me niet echt uitgedaagd. Staat er dan iets verkeerds in de tekst? Zijn de stellingen fout? Neen, ik kan in grote lijnen de inhoud van het document onderschrijven maar ik voel geen begeestering. Ik voel me door het document niet gemotiveerd om die uitdagingen aan te gaan.

Ik weet het, dit is niet de grote visietekst over de bibliotheek van de toekomst maar een ontplooien van strategieën om een antwoord te bieden op vragen over de min of meer directe toekomst. Maar waarom kan een dergelijke tekst ook niet wat bezieling uitstralen? Waarom mag ik niet aangesproken worden om onmiddellijk de handen aan de ploeg te slaan en de koe bij de horens te vatten, maar heb ik eerder de neiging om na het lezen de kat uit de boom te kijken?

Dit is een tekst die vertrekt vanuit een defensieve houding (hoe kan ik standhouden in een vijandige wereld) terwijl ik hetzelfde verhaal perfect met een positieve en offensieve blik kan vertellen. Hoe stem ik mijn dienstverlening nog beter af op de veranderende noden van mijn gebruiker? Hoe maak ik gebruik van mijn uitgesproken positieve imago om mijn bezoeker mee te nemen in het steeds veranderende verhaal van informatieverstrekking en –bemiddeling. Hoe maak ik mijn (potentiële) klant deelgenoot van mijn grote droom?

Als iets moet doen dromen zijn het dergelijke teksten toch.

(wordt vervolgd)

zondag 7 juni 2009

Nog wat laatste aanvullingen

Zo beste lezer, de fietstrip zit er op en ik heb een dag lang geen fietszadel onder de bibs gehad. Omdat ik de laatste etappes geen beschikking meer had over een internetaansluiting nog enkele wetenswaardigheden over de laatste fietsdagen.



Van onze tocht langsheen het klooster van de Grande Chartreuse is niets in huis gekomen. Toen we onze gastheer vertelden waarheen onze tocht de volgende dag verliep, wist hij ons mee te delen dat de weg daarheen volledig (ook voor fietsers) was afgesloten. Omdat we, met de rit van de volgende dag in het achterhoofd, de tocht niet onnodig zwaar wilden maken besloten we de route over Grenoble te verleggen en eventueel af te sluiten met de beklimming van Alpe d'Huez. Vooral onze begeleiders hebben zich nadien deze beslissing hartsgrondig betreurd. Niet minder dan 4 lange uren hebben ze met de wagen Grenoble in alle richtingen doorkruist zonder de juiste weg te vinden. Bijna drie uur later dan ons fietsers zijn ze uiteindelijk in de Chambres d'Hôtes in le Bourg d'Oisans aanbeland, uitgeput en behoorlijk van hun melk na deze doolhofervaring. Van de beoogde beklimming van de alp kwam natuurlijk niets meer in huis. Met die intentie liepen in de stad wel honderden Nederlanders rond die deelnamen aan de actie 'Alpe d'HuZes'.



Ook de geplande Marmotte-rit diende aangepast omdat de doorgang over de Col du Galibier nog steeds gesloten was wegens onstabiele sneeuwmassa's langsheen de weg. We besloten na de afdaling van de Croix de Fer niet rechtsaf te slaan richting Télégraphe en Galibier, maar links de vallei in te draaien om een tiental kilometer verderop in het dal de beklimming van de Col du Glandon aan te vatten. Een klauterpartij die ons uiteindelijk opnieuw zou doen aanbelanden vlak voor de top van de Croix de Fer waarna we de berg in de tegenovergestelde richting van 's morgens konden afdalen. Een afsluiter met Alpe d'Huez zat er echt niet meer in nadat ik de top van de Glandon al op mijn tandvlees had gehaald.



Een laatste parcoursaanpassing dienden we de laatste dag in te plannen. Door wegenwerken was de Gorges de la Bourne afgesloten en besloten we de Vercors te verlaten via de Grands Goulets, een 15-tal kilometers verder en wat extra klimkilometers maar evenzeer de mooite waard. Tijdens het tweede gedeelte van de dag kregen we ook nog wat regen te verwerken maar uiteindelijk konden we onder een stralende hemel de fiets in de eindbestemming stallen.



En vanaf morgen, terug aandacht voor het bibwerk.

zaterdag 6 juni 2009

‘t Is gedaan!

Het zit er op, de fietstrip editie 2009. Er rest ons nog het meepikken van een Frans ontbijt, het inladen van de bagage, de fietsen op het autodak monteren en de nabije oprit van de snelweg op te zoeken. En dan in sneltreinvaart naar huis. Onderweg gaan we het zeker al hebben over de mogelijke route in 2010.

DSCF0682

vrijdag 5 juni 2009

Rit 10 : Van Villard-de-Lans naar St-Clair-du-Rhône

Rit 10 Overwegend dalen vandaag nu we de Alpen definitief achter ons laten en opnieuw de Rhônevallei opzoeken. Een korte rit ook (113 km) maar dat is op dit moment geen bezwaar. De eerste 30 kilometer valt er weinig te trappen. Het wordt heerlijk bollen door de Gorges de la Bourne die we vroeger reeds in de andere richting hebben gefietst. Daarna is het nog wat op en af waarbij we via Hauterives passeren en het Palais Idéal du Facteur Cheval. Gelet op de korte rit moet hier zeker een stop worden ingelast. Daarna rest ons enkel nog wat uitpeddelen tot in St-Clair-du-Rhône waar de eindmeet is getrokken in de chambres d’hôtes van Raymond en Andrée Pasquarelli.

donderdag 4 juni 2009

Rit 9 : Van le Bourg d’Oisans naar Villard-de-Lans

Afwachten hoe de beentjes reageren na die marteling van gisteren. Een eerder korte rit (120 km) met het venijn aan het begin en in de staart. De Col d’Ornon is met z’n 1.367 meter normaal een makkie, zeker bij het begin van de dag, maar stramme spieren kunnen zelfs van zo’n tussendoortje een lijdensweg maken. Daarna is het weer genieten van het prachtige landschap aan de rand van het Parc National des Ecrins en de Vooralpen in de buurt van Grenoble. Vanop de Corniche du Drac krijgen we een heerlijk zicht op de gelijknamige rivier met zijn stuwmeren.

Na een weer wat vervelende passage via de buitenwijken van Grenoble volRit 9gt de slotklim naar de Montagne de Lans en de Vercors. Deze net voor de Alpen gelegen smalle bergketen is één van de mooiste streken van Frankrijk. Tijdens onze vorige fietstochten hebben we de regio reeds in diverse richtingen doorkruist. Nu stevenen we af op de regiohoofdplaats Villard-de-Lans waar we een onderkomen vinden in de chambres d’hôtes ‘Le Val Sainte Marie’.

woensdag 3 juni 2009

Rit 8 : Van le Bourg d’Oisans naar le Bourg d’Oisans

Rit 8 Nee, beste lezer, geen rustdag vandaag maar een echte bergrit met drie (mogelijk vier) cols op het menu. We volgen het parcours van de vroegere Marmotte (die nu over de Glandon gaat) en afhankelijk van het weer en de graad van frisheid sluiten we af op Alpe d’Huez of stappen we af aan de voet van de beklimming. In het eerste geval staat er 192 km op de teller, zonder de Hollanderberg nog altijd een respectabele 164 km.

Na enkele vlakke kilometers volgt snel de beklimming van Col de la Croix de Fer. In 24 kilometer moet een hoogteverschil van 1.258 meter overwonnen worden met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,2 procent (steilste stuk 14 procent) om de top op 2.068 meter te bereiken. Een eerdere poging om de Croix de Fer op mijn erelijst te zetten is nog voor halfweg gestrand op een gescheurde buitenband (en een gebrek aan een reserve-exemplaar); hopelijk hebben we vandaag meer geluk. Na 29 kilometer afdaling en de 15 kilometer vals plat begint in St-Michel-de-Maurienne de klim naar de Col du Télégraphe. Deze berg, en ook de volgende twee, hebben we reeds tijdens vorige fietstrips bedwongen en we weten dus wat ons te wachten staat. De Télégraphe is best een aangename beklimming, niet te lang (11,5 kilometer), niet te stijl (gemiddeld 7,4 procent) en vooral veel bochten en steeds beschutting tussen de bomen. De top op 1.566 meter is echter maar de aanloop naar de hoofdschotel van de dag, de Col du Galibier, die met zijn 2.646 meter het dak van deze reis is.

Het eerste deel van deze beklimming tot aan Plan Lachat is bijna steeds rechtdoor door een breed dal, waardoor je de indruk hebt dat de weg minder stijgt dan hij in werkelijkheid doet. Ook de wind kan hier verraderlijk tegenzitten. Na Plan Lachat, ongeveer halfweg de klim, begint het echte werk pas. De opeenvolging van bochten en steile stukken in een decor als een maanlandschap doet je de vraag stellen wat er zo leuk is aan deze bezigheid. Na 17 kilometer en de laatste kilometer aan 10 procent zit de lijdensweg er op. En nu maar hopen dat we ook echt kunnen afzien, want op het moment dat ik dit bericht schrijf (1,5 week voor onze passage) is de col nog steeds dicht.

Vanaf de Galibier is het in steeds dalende lijn naar het 47 kilometer verder gelegen le Bourg d’Oisans. In deze richting kan je zelfs de Col du Lautaret op je palmares schrijven zonder één meter te moeten klimmen. Indien we nog de moed en vooral de benen hebben volgt dan nog de 14 kilometer lange klim langs de 21 haarspeldbochten naar het 1.780 meter hoog gelegen skidorp Alpe d’huez. Maar met of zonder deze Alpe, het eten bij Pauline zal zeker smaken.

dinsdag 2 juni 2009

Rit 7 : Van Le Pin naar le Bourg d’Oisans

Rit 7 Vandaag trekken we de bergen in. Nog niet het grote klimwerk maar toch al wel voldoende om te weten hoe het dit jaar met de klimcapaciteiten gesteld is. De rit is niet overdreven lang, 128 km, en begint geleidelijk te stijgen. Bij het uitstippelen van een bergrit is het vaak een probleem om grote wegen te vermijden zonder eindeloze omwegen te moeten maken. Vandaag is het dan ook niet echt gelukt. Voor we het ‘Parc Naturel Régional de Chartreuse’ bereiken hebben we reeds een 10-tal kilometer ‘rode-weg’ moeten trotseren. Maar wat dan volgt is meer dan de moeite waard. Lekker klimmen in het bos naar de Col de Porte (1326 m) en misschien even halt houden bij het klooster van de Grande Chartreuse, het hoofdkwartier van de Kartuizerorde. Nadien ligt Grenoble flink in de weg. Helemaal vermijden was niet mogelijk maar na een tocht door de buitenwijken kunnen we snel terug de kleinere wegen op. De laatste 37 km moeten we op de N91 het vracht- en andere verkeer naast ons dulden maar erg veel keuze heb je niet om le Bourg d’Oisans te bereiken.

Daar verblijven we twee nachten in Les Petites Sources bij Pauline en Eric Durdan. Een geweldige plek waar we reeds herhaaldelijk tijdens eerdere tochten terecht zijn gekomen. De gastvrouw weet perfect wat ze de sportieve mens voor moet zetten waardoor haar huis een toevluchtsoord is geworden voor fietsers en wandelaars. Vanuit een aantal kamers heb je bovendien een uniek uitzicht op het skioord Alpe-d’Huez.

maandag 1 juni 2009

Rit 6 : Van Montcet naar Le Pin

Rit 6 Aan afwisseling zal het ons vandaag niet ontbreken. Over 122 km krijgen we een heel scala aan landschappen voor de wielen geschoven. De eerste 40 km is het nog slalommen doorheen het vennengebied ten noordoosten van Lyon waarna de eerste bulten opduiken. Erg hoog zijn de toppen hier nog niet (tussen de 500 en 1000 meter) en bovendien volgen we de vallei van de Rhône waardoor steile passages uitblijven. Nadien is het weer even de vlakte opzoeken, al is het niet echt plat, om op het einde van de rit op te klimmen naar het Lac de Paladru, waar aan de oever ons bedje gespreid staat in ‘Les Balcons du Lac’ (jammer genoeg geen website).

Het past hier even de loftrompet te steken over onze trouwe begeleiders, mijn schoonouders. Na de tigste trip moet hen niet meer verteld worden hoe ze fietsers in de watten moeten leggen. Elke dag omstreeks 11 uur staan ze langs de kant met koffie en ‘iets van de bakker’; ‘s middags staat het tafeltje gedekt met soep en andere calorierijke ingrediënten en in de namiddag ook nog eens een ‘lekkere’ halte. En wij gelukzakken moeten enkel denken aan fietsen, eten, slapen en heel veel genieten.

Le Pin Plage, 18.30 u. We zijn ondertussen reeds bijna 2 uur geland aan het meer van Paladru. Vanuit onze kamers hebben we een schitterend uitzicht op het water en de bergen aan de overzijde. Het weer blijft in Frankrijk meer dan behoorlijk. Vanmorgen bij het opstaan was het een stralend blauwe hemel maar daarna betrok het de ganse voormiddag, al was er nooit regendreiging. Vanaf 's middags dook de zon weer op en kenden we opnieuw het stralende weer van de voorbije dagen. Vandaag zat het venijn trouwens in de staart. Om het meer van Paladru te bereiken hadden we de laatste 10 kilometer nog stijgingspercentages van ruim 10% te overwinnen; en wij maar denken dat je naar beneden moet om aan het water te geraken. De ontvangst in Les Balcons du Lac was weer erg warm en het aangeboden pintje smaakte na het klimwerk voortreffelijk. Zoals u kan merken kan ik bovendien weer gebruik maken van het draadloze netwerk in de chambres. De gastvrouw heeft me bovendien verteld dat ze toch over een eigen website beschikken. Ik geef de link hierbij: http://balcons38.e-monsite.com; voor iedereen die ooit in de streek een verblijf zoekt, een grote aanrader.

Dat kon gisteren trouwens ook maar om één of andere technische reden vertikte de techniek het om naar behoren te werken. Los van dat probleem, de chambres d'hôtes was voortreffelijk (zoals de website deed vermoeden). De tuin was prachtig (resultaat van meer dan 35 jaar werk) en de gastheer was een fervente groene jongen, fruitteler, imker en esperanto-adept. Oh ja, hij was ook vegetariër en wij die al de hele dag hadden uitgekeken naar het sappige kippetje uit Bresse, kregen een vegetarische burger voorgeschoteld. 't Was wel lekker trouwens.

zondag 31 mei 2009

Rit 5 : Van Athée naar Montcet

Vandaag 148 km voor de boeg doorheen de Bresse-streek. Voor de meeste toeristen een grote onbekende maar toch wel het doorfietsen waard. Na de Bourgondische heuvels is het vandaag een vlakke rit tussen de bosschages, vennen, plassen en landerijen. De streek is vooral bekend voor de kip met dezelfde naam. Rondscharrelend op het erf zeker het bekijken waard, maar dampend en geurend op een bord helemaal niet te versmaden. De streek heeft wel erg te lijden onder de plattelandsvlucht. Jongeren vertrekken bij gebrek aan werk naar de naburige steden en de talrijke dorpen en gehuchten lopen leeg. Voor buitenlanders op zoek naar een optrekje dat buiten de bekende toeristische trekpleisters mag liggen zijn hier zaakjes te doen.Rit 5

Wie vandaag met ons zou meefietsen zou ook kunnen getuigen dat er geen beter fietsland bestaat dan Frankrijk. De landelijke wegen (wit weergegeven op de Michelinkaart) zijn de breedste fietspaden die je je kan voorstellen en auto’s zie je er op een ganse dag ook niet teveel. Kortom, wat houdt je tegen om me achterna te fietsen?

Vandaag steken we een patatje mee bij Eliane en Jean-Louis Gayet, gastvrouw en –heer van Les Vignes. En als je bij het bekijken van hun website niet stikjaloers wordt, weet ik het ook niet meer.

zaterdag 30 mei 2009

Rit 4 : Van Clinchamp naar Athée

Rit 4 Naar het hartland van Bourgondië. Vandaag veel minder bossen maar wel heuvelende Bourgondische akkers. We dwarsen de snelweg naar het zuiden in de buurt van Langres en zoeken iets verder weer de oevers op van een kanaal, ditmaal deze van het ‘Canal de la Marne à la Saône’. We passeren hier ook de waterscheiding tussen het Kanaal- en Middellandse Zeebekken. In Pontailler mondt het kanaal uit in de Saône, die we nog even volgen tot in onze slaapplaats Athée.

In dit minuscule dorpje vinden we na 139 km fietsen onderdak in de chambres-d’hôtes Les Laurentides, een onderkomen waar ook onze begeleiders vorig jaar reeds terecht zijn gekomen, wat ik op het moment van reserveren nog niet wist. Toeval bestaat!

Athée, 17.50 u. Onze gastheer heeft geen draadloos netwerk maar ik mag zonder problemen gebruik maken van zijn computer. De rit vandaag is probleemloos verlopen onder een stralend blauwe (en wolkenloze) hemel. Net zoals gisteren hadden we bijna de ganse dag een vrij strakke rugwind, en dat schiet natuurlijk lekker op. Omstreeks 16 uur vielen de duiven al op het kot. Het glaasje witte wijn was een welkom onthaal, de douche heerlijk verkwikkend en uit de keuken komen al heerlijke geuren. Al goed dat we dagelijks de nodige calorieën verzetten zodat we 's avonds zonder veel wroeging kunnen bunkeren voor de volgende dag. Volgens de gastvrouw voorspelt de météo nog de ganse volgende week stabiel mooi weer. Dat blijft genieten.

vrijdag 29 mei 2009

Rit 3 : Van Watronville naar Clinchamp

Vandaag zullen we 139 km lang door de bomen het bos moeten blijven zien. Vrij snel na het vertrek belanden we in het ‘Parc Naturel Régional de Lorraine’ met het Lac de Madine. We volgen ook een tijdje het Marne-Rijn kanaal waarbij we de tunnel bij Mauvages aandoen. Deze kanaaltunnels zijn zeker bekend bij de liefhebbers van ‘Het Bourgondisch Complot’; Michiel Hendrickx heeft water en bloed gezweet toen hij zijn Maria van Dam doorheen dergelijke smalle exemplaren moest varen. Nadien is het alleen nog bos wat de klok slaat: Forêt de Vaucouleurs, Forêt du Vau, ForêRit 3t des Batis et des Hamets, Bois des Haies, etc… Met een beetje geluk hebben we stralend weer en is het volop genieten.


‘s Avonds schuiven we de voeten onder tafel bij Anne en Yves in het ‘Relais de Ombelles’ waar de groenten uit eigen tuin en het versgebakken ‘pain de campagne’ best zullen smaken.

's Namiddags zal ik wel duimen voor de bibploeg 'Onder professoren' die deelneemt aan de Fit & Fun van de Turnhoutse ambtenaren. Ongetwijfeld behalen ze het beste resultaat in jaren!

Clinchamp, 19.00 u. We zijn ondertussen al twee uur geland. Een leuke ontvangst in de chambres met een heerlijk pintje en ondertussen ook fris gedoucht. Dat konden we wel gebruiken want na het slechte (en toch wel frisse) weer van gisteren was het vandaag geweldig fietsweer. Bijna wolkenloze hemel, aangename temperatuur en de wind van achteren. Het ging geweldig goed vooruit vandaag. Ik zit op dit moment te apperitieven en als ik moet afgaan op de geuren uit de keuken gaan we ook geweldig goed eten. Ik ga er van uit dat de ploeg 'Onder professoren' vandaag ook de wind in de rug heeft gehad.

donderdag 28 mei 2009

Rit 2 : Van Naomé naar Watronville

Rit 2 Motto: met de Maas als gezel. We hebben 136 km af te malen vandaag, maar dat mag geen probleem zijn. De eerste 20 km vertoeven we nog in België waarbij we via Poupehan en de meanderende Semois de grens opzoeken. De afdaling richting Sedan brengt ons naar de Maasoever die we het grootste deel van de dag verder stroomopwaarts blijven volgen. Hoe dichter we onze eindbestemming van de dag naderen, hoe meer we geconfronteerd zullen worden met de herinneringen aan ‘La Grande Guerre’. De grond waarop wij in het beste geval wat zweetdruppels zullen laten, is hier doordrenkt met het bloed van duizenden zinloze slachtoffers. De namen van de oorlogsmonumenten laten weinig aan de verbeelding over: de ‘Tranchée des Baionnettes’, het ‘Ossuaire de Douaumont’ en andere ‘Cimétière national de …’ en ‘Mémorial de …’

Door de uitlopers van het Forêt de Verdun belanden we uiteindelijk bij de familie Wurtz in ‘La Métairie du Manoir’ in het onooglijke dorpje Watronville.

woensdag 27 mei 2009

Rit 1 : Van Sint-Joris-Winge naar Naomé

Een zeer gevarieerde tocht van 140 km naar de grens met Frankrijk. Het eerste deel is reeds bekend van een vorige tocht en loopt voor een gedeelte over een Ravel-strook, eRit 1en netwerk van fietsroutes over ‘langzame wegen’. Het parcours is dan nog behoorlijk vlak en daalt op het einde af naar het Maasdal. Het tweede gedeelte is heel wat pittiger met nog erg weinig vlakke stukken en meandert doorheen de Ardense bossen en velden. We passeren ondermeer de oude cisterciënzerabdij van Grandpré, het kasteel van Ciergnon en de abdij van Chevetogne. Als het mooi weer is en de kerkdeuren openstaan, horen we hier misschien de hemelse Byzantijnse gezangen. We overnachten in Naomé in La Ferme du grand frêne.

Naomé, 17.00 u. Het zit erop, de eerste etappe. Vertrokken bij stralende zon, aangekomen met gedruppel. Al bij al een voorspoedige tocht door een voor mij onbekende maar erg mooie streek. De wind zat niet echt ideaal (hoofdzakelijk Zuid, Zuid-West) en heel warm was het niet. Nu douchen en dan aan tafel, scampi's en kwarteltjes staan er op het menu. Het zal smaken. Vanuit Naomé groeten aan het thuisfront.

Als je op de kaart klikt opent een bestandsmap met de route in Google Earth. Eén muisklik op het ritbestand start Google Earth en biedt je de mogelijkheid de trip te volgen. Vandaag moet je wel deel 1 én deel 2 aanklikken.

dinsdag 26 mei 2009

Er even tussenuit

Nu even geen commentaar op het reilen en zeilen in het bibliotheekveld. Ik muis, of liever fiets er een tiental dagen tussenuit. De volgende dagen hou ik je op de hoogte van mijn fietstrip doorheen ‘la douce France’. Je kan elke dag het parcours via Google Earth volgen, kwestie van het plezier te delen.

Fietsfoto blog

De jaarlijkse fietsvakantie heeft al een hele traditie. In 1996 trok ik met mijn zwager vanuit Beerse naar Santiago de Compostela met mijn schoonouders als verzorgers in de volgwagen. Met uitzondering van 1997 hebben we het sindsdien elk jaar herhaald en Frankrijk van Noord naar Zuid en van West naar Oost doorkruist. Dit jaar gaat de tocht richting Alpen.

vrijdag 22 mei 2009

Werk voor de boeg

Tussen alle oorlogs- en economische onheil viel me in de krant van vandaag één artikel bijzonder op; het droeg de kop: “Medvedev wil het Russische verleden herschrijven”. Rusland wil hiermee vermijden dat het verleden gebruikt wordt om het prestige van de natie te schaden.

Zonder verpinken wordt er een commissie in het leven geroepen die hierop moet toezien en de gepaste acties ondernemen. Van die commissie zullen o.a. historici deel uitmaken. Zelf historicus zijnde vind ik niet dat die Russische vakgenoten deze titel waardig zijn. Daarnaast werkt Poetin aan een wet die verbod oplegt de waarheid te vertellen over de gedragingen van het Rode Leger tijdens en na Wereldoorlog II. Ook buitenlanders zouden bij overtreding een celstraf kunnen oplopen.

Het bizarre aan heel het verhaal is dat noch Medvedev, noch Poetin er blijkbaar een probleem mee hebben dat dit bekend wordt. Ik vermoed dat ook in de collecties van de Russische bibliotheken weldra de nodige correcties zullen worden aangebracht, in zoverre dit nog nodig zou zijn natuurlijk.

In mijn krant wordt overigens geen melding gemaakt van enige reactie van de westerse diplomatie. Hier kan ons Kareltje nog scoren.

donderdag 7 mei 2009

Niet netjes

Allemaal wel leuk die web 2.0 toepassingen, maar het leren gebruiken van die tools impliceert meer dan het kunnen gebruiken van de software. Je moet er ook mee leren omgaan. Het is niet omdat je weet dat een mes dient om te snijden en een vork om te prikken dat je goede tafelmanieren hebt. En dat geld ook voor web 2.0 en ruimer nog voor alle snelle communicatiemiddelen. Ze dringen zich op en blijkbaar is nooit deftig geleerd hoe, en vooral wanneer, we ze moeten ontvangen. In de tijd van de brief en de vaste telefoonlijn was het normaal dat je als afzender niet onmiddellijk reactie kreeg. De brief deed er wel een tijdje over vooraleer hij op de bestemming was en de opgeroepene was wel eens niet op kantoor (of anders onbereikbaar).bellen
Maar sinds de opkomst van het mobieltje en met uitbreiding de pda, smartphone en aanverwanten is het hek helemaal van de dam. Wat blijkt: er zijn geen etiquetteregels geschreven of als ze er al zijn vertikken we het om ze te volgen. Het duidelijkst komt dit tot uiting op vergaderingen. We vinden blijkbaar dat we ten allen tijde bereikbaar en aanspreekbaar moeten zijn, tenminste voor onze vriendjes-op-afstand. We nemen rustig gesprekjes aan, lezen sms-jes of versturen ze, verwerken onze mail. Maar dat we ondertussen onze gesprekspartners aan tafel schofferen kan ons gestolen worden. We zijn bereikbaar dus belangrijk mijnheer.
Ik denk er aan om voortaan systematisch vergaderingen te verlaten wanneer de bellers, sms-ers, mailers, twitteraars en consorten weer de overhand nemen.

maandag 4 mei 2009

‘t Heeft niet mogen zijn

suikerspin-large

De Gouden Uil 2009 is dus naar Robert Vuijsje gegaan. De jury zal wel gelijk hebben maar het was niet echt mijn keuze. Ik had getipt op Pia de Jong met haar Lange Dagen. Maar de echte winnaar van de Gouden Uil was zelfs niet genomineerd. Voor mij blijft Suikerspin van Erik Vlaminck één van de mooiste boeken van het voorbije jaar en zijn roman fleuve, bestaande uit de romans Quatertemperdagen, Wolven huilen, Stanny, een stil leven, De portrettentrekker, Houten schoenen en Het schismatieke schrijven blijft een schrijfprestatie om U tegen te zeggen.

zondag 3 mei 2009

Kaartenfreak

Het internet en zijn web 2.0 toepassingen zijn een goudmijn voor een kaartenfreak als ik. Combineer dat met mijn fietshobby en ik ben uren zoet met het uitstippelen en virtueel narijden van mijn tochten.

Gisteren heb ik, net zoals vorig jaar trouwens, deelgenomen aan de Grinta Challenge, een toertocht doorheen het wondermooie ‘Pays des Collines’ ten noordoosten van Doornik. Een 150-kilometer lange tocht over slingerende landwegen en nijdige hellingen (bijna 2000 hoogtemeters) met af en toe een kwellende kasseistrook. Kortom, een aanrader voor elke liefhebber van de ‘kromme gedon’. De fietsgps heeft de ganse tocht geregistreerd en bij thuiskomst heb ik de info op de computer ingeladen. Met een freeware programma nadien de gps-track omgezet naar het Google Earth formaat en nu kan ik naar believen de tocht herbeleven. De talrijke Panoramio-links op de route geven een idee van de pracht van de streek.

Voor deze blog heb ik het kaartbestand geïmporteerd in mijn persoonlijke kaarten van Google Maps en openbaar gemaakt zodat ik de Grinta Challenge kan delen met andere fiets- en/of kaartliefhebbers.

donderdag 23 april 2009

Gedeelde smart, halve smart

Zo zijn we in de bib al een hele tijd aan het uitzoeken hoe we web 2.0 toepassingen kunnen gebruiken in de interne communicatie. Want hoe je het ook draait of keert, in een organisatie met heel wat deeltijdse medewerkers met bovendien nog veel verschillende werkroosters, moet heel wat tijd en energie worden geïnvesteerd in informatiedoorstroming.
Wanneer de traditionele prikborden, postbakjes en intranetten ontoereikend zijn moeten andere kanalen worden aangeboord. Reeds meer dan een jaar gebruiken we een aparte module 'Bibliotheek Turnhout' in het Digitaal Kenniscentrum van PBC Vrieselhof, maar voor heel wat medewerkers is deze tool niet flexibel genoeg. In goede web 2.0 traditie zijn we accounts beginnen aanmaken in gratis wiki-software om deze te testen op hun bruikbaarheid. Tot we vandaag te weten zijn gekomen dat we via de stedelijke ICT-dienst kunnen beschikken oversharepoint_logo[1][1] Microsofts SharePoint-software.  Omdat we hierdoor de in gebruik zijnde mail- en agendasoftware kunnen integreren, gaan we ons nu eerst verdiepen in de mogelijkheden van dit programma. Ik hou je op de hoogte.

P.S. : Tips en ervaringen in verband met SharePoint zijn welkom.

vrijdag 17 april 2009

Tevreden

Vandaag een afspraak gehad met Marc en zijn maatje. Ze ontwikkelen voor de Turnhoutse bib een tool die het mogelijk maakt om, vanuit een kiosk of vanuit de online catalogus zelf, geïnformeerd te worden over de locatie van een materiaal in de bibliotheekrekken. Even klikken op de locatieknop bij een beschrijving en er verschijnt een plattegrond waarop, vertrekkend van jouw plaats in de bib, voetstappen (of een looplijn, of een figuurtje) de weg tonen naar de vindplaats van het materiaal. Ook dingen die tijdelijk op presentatietafels terug te vinden zijn worden ontdekt. En natuurlijk is het ook beschikbaar voor de lezer thuis achter zijn computerscherm die met een afdrukje in de bib kan komen zoeken.
Een knap staaltje ontwikkelwerk en het leuke is dat je aan tafel zit met mensen die mee willen denken om het tooltje zo gebruiksvriendelijk mogelijk te maken.
Zeg nu zelf, wat heeft een bibliothecaris meer nodig om tevreden te zijn

woensdag 15 april 2009

Bill Gates forever

Dit blogbericht is gemaakt met Windows Live Writer, een tool uit het Windows Live pakket. Gewoon maar als test of dit handiger werken is dan rechtstreeks in Blogger. Is het bijvoorbeeld makkelijker om met afbeeldingen te werken?DSCF0590 Deze foto (een herinnering aan mijn fietstocht door Frankrijk in 2008) invoegen en wat bewerken was een fluitje van een cent. Ik heb een keuze gemaakt voor plaatsing links, de marges wat aangepast en een randje gekozen. Daarna de foto wat gedraaid en … klaar is kees.

Wil je nog weten waar de foto gemaakt is? Dat komt je te weten op het ingelaste kaartje.

Ergens in de Auvergne

Eenvoudig klikken op ‘invoegen kaart’, de plaatsnaam ingeven, een punaise zetten en nog even een onderschriftje maken (kan wel de tekst van dit onderschrift niet opmaken). Nadien nog enkel de juiste plaats aangeven en eventueel de marges aanpassen.

En nu benieuwd naar het resultaat. Als ik in Windows Live Writer het voorbeeld bekijk (ik heb het adres van mijn blog ingegeven) krijg ik dit te zien zoals het effectief in mijn blog staat en niet in een voorbeeldweergave die afwijkt van het blogbericht (zoals in Blogger zelf). Mmm, ziet er goed uit, dus publiceren maar.

woensdag 25 maart 2009

Dire Straits unplugged in de Turnhoutse bib

Zopas Apture leren kennen, een tool die heel wat mogelijkheden biedt om je blog aantrekkelijker te maken voor de bezoeker. Via het eenvoudig toevoegen van allerlei multimedialinks kan je de aandacht trekken van de bloglezer. Even een (overdreven)testje.

Het muziektijdschrift Oor lanceerde vandaag het bericht dat Mark Knopfler bevestigd heeft dat de groep Dire Straits op 1 april 2009 een unplugged concert speelt in de Turnhoutse bibliotheek. De playlist van het concert is een staalkaart van de grootste hits van de groep. Bovendien zal Willy Deville een duet zingen met de leadzanger. Als slot van de avond zal een denderend vuurwerk worden afgeschoten in en om het kasteel van Turnhout.

Het bovenstaande is natuurlijk van het goede teveel, maar toont toch de mogelijkheden van de tool aan. Zeker in een bibliotheekblog waarin de meest diverse onderwerpen aan bod kunnen komen, kan dit een meerwaarde bieden.

Afscheid

blad

even
wat kleur geven
aan parken en dreven
tot vermaak van een kind
en geluk van de wind
die stoeien zo aardig vindt

om dan uiteen te vallen
tot herinnering

Jef Van Elst



Vandaag hebben we afscheid genomen van Jef Van Elst (1942 - 2009). Jef was er reeds bij sinds de oprichting van de Turnhoutse bibliotheek in 1972 en ook na zijn pensionering in 2007 bleef hij actief in de bib. Hij was verantwoordelijk voor de afdeling poëzie en toneel en bouwde die uit tot een pareltje. Daarnaast lag hij ook aan de basis van heel wat initiatieven o.a. de jaarlijkse gedichtendagactiviteit. In mijn blogbericht van 30 januari zie je Jef nog de editie van dit jaar openen.
Sommige medewerkers zijn moeilijk te vervangen, Jef hoort ontegensprekelijk tot deze categorie.

zondag 22 maart 2009

Eigen schuld, dikke bult

In onze overmoed om het sjabloon van onze biblog zelf aan te passen, zijn we duidelijk te ver gegaan. Wat leeg aanvaardbaar leek is niet om aan te zien wanneer er berichten op verschijnen: afschuwelijke bladspiegel (of spreek ik hier beter van schermspiegel?), lettertype niet goed gekozen, tags moeten nog aangebracht, ... Waarom kan je trouwens niet doorklikken op de reacties op het filmpje? Ze zijn er wel degelijk (wat ik kan zien als ik het bericht bewerk) maar de link werkt niet. Bij de andere berichten lukt het dan weer wel. Al geprobeerd met extra witregel(s) maar noppes.
Hier moet de volgende dagen nog flink aan geschaafd.

Dit alles belet echter niet dat ik behoorlijk tevreden ben dat de blogtrein vertrokken is. Maar nu komt het belangrijkste: lezers vinden en houden. Op de beeldschermen in de bib draait reeds een promo-presentatie en ook onze andere kanalen zullen worden ingezet: e-nieuwsbrief, stads- en lichtkrant, rappelbrieven, website, leenbonnen, ...
Ik kan tegen mijn bestuur wel zitten vertellen dat een blog voor de bib belangrijk is, de bewijzen zullen nu wel moeten volgen.

vrijdag 20 maart 2009

Houston, we have lift-off

De laatste loodjes

Terwijl ik zit te wachten tot het inhuldigingsfilmpje van onze biblog geuploaded is naar Youtube, toch nog maar eventjes wat op mijn eigen blog zetten.
Het loopt niet echt van een leien dakje, de bevalling van bibliotheekturnhoutdeblog.blogspot.com. Een aantal teksten staan al klaar voor publicatie maar we hadden beslist te starten met een ludiek filmpje, en daar hapert de ketting. Onze hoofdrolspeler, schepen Eric Vos, moet wegens ziekte verstek laten gaan en dus moest nog stoemelings een vervanger gezocht. Gelukkig was de voorzitter van het beheersorgaan bereid om stand-in te spelen. Het monteren en mixen (geluid) was voor amateurs ook nog wat wennen en eenmaal klaar kregen we het in de bib niet verstuurd naar Youtube. Daarom dat ik nu thuis een nieuwe poging waag. Tot nu toe lijkt het te lukken.

donderdag 19 maart 2009

Eindelijk!

Morgen kan je het eerste bericht op onze bibliotheekblog verwachten. Omstreeks 17.15 u kreeg ik vandaag het verlossende telefoontje dat Turnhout klaar is voor onze web 2.0 stormloop. De journaliste van de Gazet van Antwerpen die vanmorgen nog in wacht gezet was, kreeg vanavond toelating om haar bericht in de vrijdagkrant te publiceren.

Wat mag je de eerste dagen verwachten op bibliotheekturnhoutdeblog.blogspot.com?
- Onze schepen Eric Vos komt persoonlijk de biblog inschrijven. Wij brengen er natuurlijk verslag over uit.
- Jeugdauteur Erik van Os wist een ganse klas te begeesteren in onze jeugdafdeling. Een fotoreportage.
- De stripleeskring adviseert de Turnhoutse stripliefhebber, een nieuwe service van je steeds weer verrassende bibliotheek.
- Ga samen met leerlingen van de lagere school mee op reis in de wereld van Alice in Wonderland, onze jeugdboekenweekactiviteit.
- Kunstgalerij 'Achter de spiegel' stelt ten toon: meesterwerken uit de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten.

En nog veel en veel meer.

donderdag 12 maart 2009

Parkeerbeleid

Het college heeft ingestemd met het opstarten van een bibliotheekblog. Alleen mogen we nog niet starten. Er dient eerst overlegd met de werkgroep die zich bezighoudt met e-governement en die vergadert pas volgende week donderdag.
Misschien ook nog maar eens eerst afspreken met de dienst mobiliteit, het gaat hier duidelijk om een geval van 'parkeren'.

zaterdag 7 maart 2009

Wegdek in slechte staat

Nee, nu eens geen bericht over de bibliotheek maar wel over het echte werk: fietsen.
Vandaag is het me tijdens mijn ritje nog eens opgevallen dat onze Vlaamse wegenbouwers verschillende strategieën ontplooien in het onderhoud van een weg voor het autoverkeer en een fietspad.

Wanneer een autoweg een gat of andere slijtageverschijnselen vertoont, wordt dit snel tijdelijk opgelapt. Wanneer de ellende te groot wordt, komt er een nieuwe toplaag of zelfs een volledig nieuw wegdek.

Niet zo bij een fietspad. Verschijnt er een gat in het pad, dan wordt er eerst lange tijd niets gedaan. Na lang wachten komt er een primitieve afbakening omheen de put. Een stuk betonijzer en rood/wit gestreept plasticlint behoren blijkbaar tot de basisuitrusting van de onderhoudsdienst (sic). Een verhakkeld wiel of fietskader in de kant verklaren deze interventie. Wanneer het aantal putten aangroeit tot een flinke loopgrachtenlinie verschijnt er naast het fietspad een bord met de mededeling 'wegdek in slechte staat'. Elke fietser met gezond verstand beseft dat de overheid hiermee elke aansprakelijkheid voor gebeurlijke schade, materiële of lichamelijke, afwijst. Omdat fietsers meestal de gewoonte hebben de kortste weg te kiezen, kwestie van zuinig met de beschikbare energie om te springen, en dus het pad blijven gebruiken, dringen er zich toch definitiever oplossingen op voor de wegbeheerder.
Eindelijk, na heel lange tijd, krijgt het fietspad een nieuwe bestrating zal je denken. Maar niet in dit Kafka-paradijs. Hier wordt gekozen voor een goedkope maar in zijn eenvoud geniale oplossing: er wordt een hekken geplaatst aan het begin van het pad met een duidelijk verbodsbord. Een weg die niet (meer) gebruikt wordt moet niet hersteld worden en als fietser zoek je het verder zelf maar uit.

Wil je je met eigen ogen vergewissen van deze creativiteit? 'Dwarskijker Tours' richt op aanvraag gegidste fietstochten in doorheen het prachtige Kempense landschap. Het is wel aangeraden vooraf de nodige verzekerings- en repatriëringsformaliteiten in orde te brengen.

woensdag 4 maart 2009

Nog webtweepuntnulliger

Onze bibliotheekcatalogus is ondertussen weer wat rijker geworden.
Eigenlijk bedoeld voor de kidscatalogus maar voorlopig nog te zien in alle catalogusversies: de Flash-animatie bovenaan. Gewoon een geintje zonder inhoudelijk nut. Er zijn animaties voor de seizoenen, feesten, speciale gebeurtenissen, ... en allemaal wel een beetje interactief. Probeer het maar eens uit met het huidige lentethema.

Verder zijn we ook gestart met 'rate en review'. Iedereen die een beschrijving bekijkt kan hier een sterrenwaardering aan toekennen van 1 tot 10. Daarnaast kunnen leden ook commentaar toevoegen bij de titel. Hiervoor dient wel ingelogd met de lidkaartcode om te vermijden dat zinloos gebral de catalogus gaat vervuilen. Kijk maar eens bij de beschrijving van het geweldige 'Kind 44' van Tom Rob Smith.
Toch weer een stapje verder.

maandag 2 maart 2009

Het aftellen is begonnen

Als het nu nog misloopt vreet ik mijn kousen op. Ja, er is een principiële beslissing van het college dat de bib met een blog mag starten. Ja, er is overeenstemming gevonden over de blogregels. Nog enkele dagen wachten nu tot de beslissing wordt gekoppeld aan de overeenstemming, of vice versa. We tellen af en achter de schermen wordt er proefgeschreven. Hier en daar duikt Bibliotheek Turnhout al op in de web 2.0 sferen. De Facebookpagina 'Bibliotheek Turnhout' is stilletjes klaargezet, het eerste Flickr-album aangemaakt. Een zeldzame fan is reeds op onze pagina verzeild geraakt. Nog enkele nachtjes slapen en dan ...

donderdag 19 februari 2009

Koudwatervrees

De biblog zal nog minstens veertien dagen op zich laten wachten. Er moet eerst nog een reglementje gefabriceerd worden waarin onze blogpolicy (ik had bijna politie geschreven) wordt toegelicht en dat wordt afgestemd op het communicatiebeleid van de stad.

Ooit al van 'De Olifant' gehoord, de eerste trein op het Europese vasteland die in 1835 reed tussen Mechelen en Brussel? De koeien zouden doodvallen naast de spoorlijn en indien niet, zou toch minstens hun melk zuur uit de uier komen. Schrik voor het onbekende kan tot dwaze verhalen leiden.
Ik krijg zo stilaan de indruk dat al die web 2.0 toepassingen hetzelfde effect hebben bij diegenen die minder vertrouwd zijn met het fenomeen. Want starten met een bibliotheekblog! Wat kan er dan niet allemaal gebeuren? Pas op voor het virtuele bompakket, de digitale poederbrief, de brutale blogjacking of erger nog, een reactie op je blogbericht.

Als één van de belangrijke taken van de bibliotheek is de bezoekers op weg te helpen in de informatiejungle en hen te begeleiden in de keuze van de informatiekanalen. Dat dit ook betekent dat we nieuwe kanalen ontdekken, exploreren en integreren in het aanbod van de bibliotheek. Dan vrees ik het ergste voor onze innovatiekracht wanneer wij telkens weer opnieuw onze besturen in een eindeloze calvarietocht over hun koudwatervrees heen moeten helpen.

maandag 16 februari 2009

Voor nu en hopelijk nog heel lang.


Het werkt, het lokkertje van den Bert. Hij mag dan wrevel oproepen bij zowat alle bevolkingsgroepen, zijn stunt om elke zevenjarige een pracht van een boek te bezorgen lokt heel wat bezoekers (waarvoor onze gemeende dank).
Zaterdag was het een echte overrompeling in onze Turnhoutse bibliotheek. Heel wat jonge lezertjes stonden aan de balie apetrots te wezen met hun geschenk en heel wat ouders werden overtuigd om tegelijk een lidkaart te nemen. We hebben zelfs extra bemanning moeten voorzien in de jeugdafdeling.
Wil je cijfers? Geen probleem, sinds de installatie van de infraroodtellers kunnen we perfect de bezoekersstroom in de bib opvolgen (zelfs realtime). Momenteel hangt er een teller bij de ingang van de bibliotheek en eentje bij het binnengaan van de jeugdafdeling; binnenkort komt er ook nog eentje aan de ingang van de volwassenenafdeling. Via de webinterface (bibliotheek 2.0?) toveren we in een handomdraai de gevraagde telgegevens tevoorschijn, al dan niet vergezeld van een mooi grafiekje én natuurlijk in één beweging geprint, in pdf omgezet of geëxporteerd naar een Excel-sheet. Hierbij een schermafdruk van de cijfers van 14 februari vergeleken met zaterdag 7 februari.

woensdag 11 februari 2009

Fröbelen

Weer mijn kas op zitten vreten vanavond.

Start je een sprinterproject op om heel snel kastklare bestsellers in de bib te krijgen; steek je behoorlijk wat tijd in de voorbereiding en de praktische afspraken; investeer je heel wat energie in het ontwerpen van een 'algemeen aanvaardbaar' etiket dat aansluit bij de NBD-standaard én dat gebruik maakt van de door het VCOB/Bibnet aangeboden software; draai je enkele maanden proef met permanente evaluatie; kom je tot de conclusie dat 'het werkt' en rijp is voor de pluk door andere bibliotheken; biedt het aan aan de collega's...
En wat gebeurt er? (waar ik trouwens de andere partijen in het complot voor had gewaarschuwd) Ze willen graag een ander etiketje, of op een andere plaats gekleefd, of...

Kortom: het mag wel kastklaar maar wel niet helemaal. We willen wel de provinciale subsidie meepikken maar graag met aangepaste spelregels volgens de "Algemene Universele Hyperindividuele Standaard". Want we plakken toch zelf zo graag mijnheer. Want we willen toch echt geen tijd vrijmaken voor echte begeleiding mijnheer. Want we willen toch zo graag blijven klagen dat we personeel tekort hebben mijnheer.

Doe gerust verder collega's. Bewandel de wegen der heel langzame geleidelijkheid. Doe wel en zie voortdurend om (en blijf vooral wachten op de diegenen die achterop komen).

vrijdag 6 februari 2009

Prentjes klikken

Ook al gemerkt dat kinderen vaak verloren lopen in het grote aanbod van de jeugdbib. En die traditionele 'tekst'-catalogus biedt ook geen uitweg. Je moet wel weten wat je wil om daarin te kunnen zoeken, en veel jongeren weten bij het binnenkomen nog niet waarmee ze naar buiten zullen stappen.
Nee, dan is het veel leuker om door afbeeldingen op ideeën gebracht te worden. Visueel struinen op een computerscherm als alternatief voor het doelloos tussen de rekken dwalen. Vanaf nu kan het, in de online catalogus van onze Turnhoutse bib. Het heeft heel wat inspanning gekost om het op punt te krijgen, maar het resultaat mag er best zijn: de kidscatalogus.
Voor de traditionalisten blijft er natuurlijk de gouwe ouwe zoekmethode voor het echt gericht zoeken.
Is dit bibliotheek 2.0? Misschien niet echt, de interactiviteit ontbreekt (al starten we binnenkort ook met 'rate & review') maar de beeldtaal sluit dan wel weer aan bij de belevingswereld van de jonge cybernauten. We hopen alvast dat deze nieuwe zoekmethode een deel van ons jonge publiek kan overtuigen. Wie zegt trouwens dat onze volwassen bezoekers ook niet blij zouden zijn met een 'prentjescatalogus'?

donderdag 5 februari 2009

Echternach...

Het begint er nu echt toch wel op te lijken, op de processie van ...
Vandaag zou het D-day zijn. De bewolking zou optrekken, de wind gaan liggen en de golven bedaren. Wij in de bib trokken onze troepen samen, klaar om in te schepen in de landingsboten om nadien onversaagd de blogkliffen te bestormen. De tijd was aangebroken om de trouwe bibbezoeker kennis te laten maken met de vrije bibliotheek 2.0 wereld.

Maar helaas, driewerf helaas! D'r is weer wat tussen gekomen. Een 'misverstand' namelijk (althans volgens de dader). Om een verhaal kort te maken (en vooral om beleefd te blijven): de collegebeslissing om met de biblog te mogen starten is er niet, en is nooit opgemaakt trouwens. Geen probleem toch, zetten we het gewoon op een volgende college-agenda. Wel weer 14 dagen uitgesteld natuurlijk, getverde, getverde, getverde.

Maar we zijn er klaar voor. Onze blog staat al maagdelijk wit te blinken achter de schermen, klaar om gevuld te worden met de meest waanzinnige (en andere) berichten over onze schitterende bibliotheek. Met dank aan die twee gezellige stagiairs die vandaag nog de lay-out onder handen hebben genomen.

woensdag 4 februari 2009

Netvibes

Op de website van 23 Dingen.be wordt Netvibes naar voor geschoven als nieuwslezer terwijl Eva het in haar cursus, vermoedelijk om praktische redenen, bij Google Reader houdt. Na wat exploreren heb ik ook voor Netvibes gekozen. De tool ziet er heel wat gelikter uit en vooral de menustructuur is, naar mijn bescheiden oordeel, duidelijker.

dinsdag 3 februari 2009

Vubis-gebruikersdag


Vandaag naar de jaarlijkse Vubis-gebruikersdag in de VUB geweest. Het voormiddaggedeelte schonk vooral aandacht aan het nieuwe web-based bibliotheeksysteem V-smart. De presentatie was te beperkt om een ernstig oordeel over het systeem te vellen; bovendien met de nieuwe release van Vubissmart die eraan zit te komen krijgen we toch weer een aantal bijkomende functionaliteiten om naar uit te kijken.
Ik was aangenaam verrast door de wijze waarop Infor, tijdens de namiddag, in zijn softwareaanbod oog heeft voor een nieuwe benadering van de klant. De statistische module V-insight biedt heel wat mogelijkheden om de massa aan informatie, opgeslagen in het bibliotheekbeheersysteem, zinvol aan te gaan wenden in de klantencontacten.
Nog leuker werd het toen Eric Conderaerts een tipje van de sluier oplichtte van de in ontwikkeling zijnde tool die een integratie nastreeft van website en web-OPAC; en waarin web 2.0 uitdrukkelijk aanwezig is.

Op de terugreis in de trein ook nog een medereiziger warm gemaakt voor onze stripleeskring.

vrijdag 30 januari 2009

Gedichtendag 2009

Omdat er nog geen blog is van de Bibliotheek Turnhout wil ik in mijn persoonlijke blog kond doen van de succesvolle Gedichtendag-activiteit. Een drietal (gedecimeerd door ziekte en vervoersperikelen) jonge dichters van het Turnhoutse "Collectief Dichterbij" wisten een gemengd publiek te boeien met hun poëtische schrijfselen. Hun voordracht werd muzikaal ondersteund door het eveneens jonge pianotalent Michiel Rollier.

">

woensdag 28 januari 2009

De strijdbijl wordt opgegraven...

Ontwaakt, SISO-verworpenen der aarde!
Ontwaakt, verdoemden in ZIZO sfeer!
Onreedlijk willen stroomt over de aarde
En die ZIZO stroom rijst al meer en meer.
Sterft, gij nieuwe etiketten en symbolen!
SISO-getrouwen, ontwaakt, ontwaakt!
Bibnet steunt op valse krachten,
Verwarring heeft ons aangeraakt!

Refrein:
Makkers, ten laatste male,
Tot den strijd ons geschaard,
En de SISO-codering
Zal morgen heersen op aard.
(vrij naar 'De Internationale')

Wat een simpele nieuwsbrief al niet teweeg kan brengen. Het Vlaamse bibliothecarissenheir staat voorwaar nog pal. De lawine aan berichtjes op het forum 'Bibliotheekmanagement' is niet te stuiten. Er is (gelukkig) nog leven in de brouwerij.
Het uitblijven van reactie van de veroorzaker van al dit onheil verbaast me wel.

maandag 26 januari 2009

Jeugd-SISO op de wip

Vandaag een simpel bericht in de LOCUS-nieuwsbrief: de OpenVlacc stopt met het opnemen van het SISO-nummer in de beschrijving en houdt het voortaan bij de ZIZO-notering. Reden: omdat de meeste bibliotheken enkel nog de ZIZO hanteren.
En dan! Mijn bibliotheek heeft bewust gekozen voor SISO, ook voor de jeugd, ondermeer omdat we de jongeren ook al in de jeugdbib vertrouwd willen maken met de zoek- en plaatsingssystemen in de volwassenenafdeling. En in die volwassenenafdeling komt geen ZIZO binnen. De collectie is daar bij heel wat rubrieken veel te groot voor ZIZO. Onze aandacht voor de gebruiker gaat zover dat we hem/haar niet verplichten om enkele planken met identieke rugstickers af te lopen om het juiste werk te vinden.

En waarom geen SISO en ZIZO samen? Teveel werk voor de catalografen? Laat me niet lachen. Net nu geautomatiseerde catalogi de mogelijkheid bieden om materialen op talloze manieren te ontsluiten (o.a. met onbeperkt aantal trefwoorden en in goede web 2.0 traditie tagging door de gebruiker zelf), net nu gaat OpenVlacc snoeien in de ontsluiting. Ontbreekt de expertise bij de catalografen? Leer het hen dan wanneer de kennis ontbreekt in plaats van de dienstverlening terug te schroeven.
Dat de beschrijvingen dan sneller kunnen aangeboden worden kan natuurlijk, maar hou het dan toch gewoon bij titel en auteur. Het gaat gegarandeerd nog veel sneller.

vrijdag 23 januari 2009

Vlaamse bibliotheken... waarop wachten we?

Joepie hij is er! De Vlaamse "23 dingen" site. De Vlaamse bibliotheekmedewerkers gaan zich nu massaal uitleven in de wondere 2.0 wereld. Laat duizend bibliotheekblogs bloeien.
De meer ervaren bloggers zullen opgemerkt hebben dat de hoofding opgemaakt is met "spell with Flickr", echt wel een succesnummer die mashup.

donderdag 22 januari 2009

Er komt schot in de zaak!

Nihil obstat. Geen bezwaren... tegen het opstarten van een bibliotheekblog, enkel nog even wachten op de officiële collegebeslissing. Maar achter de schermen zijn we al druk bezig: de diverse accounts zijn al aangemaakt en wachten op de eerste invulling, want we willen een vliegende start nemen. Het is wel erg jammer dat we geen medewerkers hebben met enige kennis van html; wat aanpassingen aan de standaard profielen van Blogger zouden we wel willen maken.
Zo is het me nog altijd niet gelukt om de cataloguswidget voor onze bib aan te maken (cfr. het voorbeeld op de blog van de Kortrijkse bibliotheek). Als iemand zich geroepen voelt... geen bezwaar.

Om nog even terug te komen op het vorige bericht. In het bestek voor de collectieaankoop 2009 van onze bib zijn 2 loten voorzien voor een aanbod via centrale boekverwerking. Het ene lot behelst sprinters (kastklare levering 1 week na verschijnen), het andere lot een gedeelte van de algemene collectie dat kastklaar geleverd moet worden ten laatste 3 weken nadat het in de boekhandel beschikbaar is. En nu maar hopen dat er iemand intekent. De ervaring uit 2008 met het sprinterexperiment in onze bib doet me echter het beste verhopen.

maandag 19 januari 2009

Van oude dingen en kansen die voorbijgaan

Het is leuk om vast te stellen dat ook in Vlaanderen bibliotheek 2.0 blijkt aan te slaan. Belangrijk ook om de voeling niet te verliezen met toch wel een belangrijk deel van onze gebruikers.
Het is daarentegen des te jammer dat we voor sommige bibliotheektaken blijven steken in het 'stenen tijdperk', vooral dan die taken die te maken hebben met collectieverwerving en -verwerking. We zitten lekker nog allemaal zelf ons collectietje samen te stellen in de overtuiging dat wij alleen weten wat onze gebruiker wil en daarna sturen we onze boekjes naar de boekbinder om er onze eigen stickertjes op te laten kleven, of godbetert het, we gaan zelf nog wat kleven.
Waar blijven de Vlaamse standing orders? Waar blijft de centrale boekverwerking?
Hier vallen tientallen personeelsuren te rapen die kunnen geïnvesteerd worden in de bibliotheek 2.0.

dinsdag 13 januari 2009

Wachten op... Godot?


Hopelijk wordt het geen wachten op Godot.
Na de erg inspirerende cursus '23 dingen' was het verlangen groot om in de Turnhoutse bib van wal te steken met een blog met 'alles erop en eraan'.
Maar de officiële toelating laat jammer genoeg op zich wachten. Na herhaaldelijk aandringen is er volgende week een overleg gepland met schepenen en dienst communicatie.
Hopelijk krijgen we dan snel groen licht.