Dat is het minste wat van de dag van vandaag kan gezegd worden. De voormiddag een gesprek met Stijn Janssen, journalist van Suiker, het nieuwe Kempense cultuurmagazine over de toekomst van mijn bibliotheek. Bij controle van de opgenomen tape had ik de indruk dat hij het toestelletje op fast forward had gezet; uiteindelijk bleek dat ik weer sneller gesproken had dan mijn schaduw.
Tussendoor de projector uitgetest met het filmpje over Jan Bosschaert dat vanaf zaterdag en verder gedurende twee maanden de retrospectieve van deze kunstenaar gaat opluchten. We hebben wat ramen moeten verduisteren om een presentabel beeld te krijgen. De korte dagen spelen hier in ons voordeel.
Vannamiddag presenteerden provincie en architecten hun ontwerp voor onze nieuwe balieruimte. Als je zo brutaal bent om een stuk van onze ruimte in te palmen, moet je wel met een goed alternatief op de proppen komen. De eerste indruk was niet direct negatief, al leerde een tweede lezing (en er komt er nog zeker een derde en vierde) dat er toch wel snel aan een aantal gegevenheden werd voorbijgegaan. Belangrijk was niet wat werd getekend, maar vooral wat niet werd getekend. Ik voel al aan mijn water dat er een ‘ja, maar… ‘ gaat volgen.
Tot slot nog eens door de bib gelopen om de opgehangen werken van Bosschaert te bekijken. Zowat elke vrije muurruimte is ingepalmd en nog is niet alles uitgepakt. Hier gaan heel wat bezoekers duimen en vingers bij aflikken.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten