Rit 6 : Van Nançay naar Le Brethon

Rit 6-2010 Nançay ~ Le Brethon weergeven op een grotere kaart

Opnieuw een rit van een 120 km. Door het woud van Vierzon verzeilen we in het hartland van Berry en in Mehun-sur-Yèvre met zijn middeleeuwse wortels. Nog wat verder kan de gps worden opgeborgen want voor de rest van de dag zal de Cher onze leidraad zijn. De ervaren fietser weet wat dit betekent, de hoogtemeter zal weinig te registreren hebben. Net voor we St-Amand-Montrond binnenrijden passeren we het abdijcomplex van Noirlac, een fraai gerestaureerde cisterciënzersite die momenteel dienst doet als cultureel centrum. Nog wat zuidelijker verzeilen we in de Gallo-Romeinse wereld van Drevant. De wegen beginnen ook wat meer te glooien nu we de uitlopers van het Centraal Massief bereikt hebben. Gastheer en –vrouw vandaag zijn Dick en Louise Van Der Fluit in hun gerestaureerde boerderij Fontarabier.

Rit 5 : Van Sancheville naar Nançay

Rit 5-2010 Sancheville ~ Nançay weergeven op een grotere kaart

De 120 km van vandaag zullen vooral bij zonnig weer een pretje worden. De eerste 40 km tot de Loire zijn een kopie van het namiddaggedeelte van gisteren, eindeloos golvende velden. Maar eenmaal de rivier in het vizier verandert het landschap vrij snel, de weidsheid maakt plaats voor de beslotenheid van bossen en bosschages. In Meung-sur-Loire dwarsen we de stroom die op deze plaats breed en met groot debiet voorbijsnelt. De rivier roept bij mij steeds herinneringen op aan de knappe historische stripreeks “Le Grand Fleuve” over de stoere 19de eeuwse rivierschippers en hun reusachtige vlotten.

Na de oversteek verdwijnen we tussen de bomen van de Sologne. De streek is een waar paradijs voor de vrijetijdsfietser, lommerrijke paden voeren langs de talrijke vennen en dorpjes en de hellingen zijn te verwaarlozen. De toerist die even de drukte aan de Loirekastelen wil ontvluchten vindt hier een keur aan uitgelezen plekjes.

In Nançay trekken we de remmen dicht aan de chambres d’hôtes Les Crocus in de rue du Grand Meaulnes. Bij de literatuurliefhebbers zal dit onmiddellijk een belletje doen rinkelen, de streek en het dorp zijn onlosmakelijk verbonden met het gelijknamige boek van Alain-Fournier. Nog niet bekend met het werk? Je kan het integraal en gratis downloaden op de site van het Project Gutenberg.

Een tussentijds rapport.

Pas na 4 dagen een internetaansluiting kunnen versieren, dus er moet nog heel wat verteld worden.

De eerste dag was er eentje om nooit te vergeten. Vertrokken in wat een degelijke bui mag genoemd worden, werd het na korte tijd helemaal mooi. De neerslag viel met bakken uit de hemel en herhaaldelijk moesten we ons door behoorlijke riviertjes een weg banen. En warm was het ook niet. Als brildrager had ik bovendien de grootste moeite om de blik helder te houden. Kilometers gereden al boven mijn fietsbrilletje uitturende, veilig is anders. Na de erg korte middagpauze in Luttre (schuilend onder een stalling voor winkelwagentjes) namen de buien echter aanzienlijk af tijdens de namiddag. Na de voormiddagervaring kon een gewone bui ons niet meer afschrikken. De laatste 30 kilometers hebben we zelfs droog kunnen afwerken.

Dag twee verliep droog maar onder een grijs wolkendek en van zomerse temperaturen was evenmin sprake. Zo hebben we tenminste de landschappen kunnen bewonderen die ons bij een vorige passage in de regen waren ontgaan.

Vrijdag was voorlopig de beste dag. Nog wel wat bewolking maar ook regelmatige zonnige periodes al bleef de wind wel behoorlijk afkoelen.

Vandaag begon schitterend onder een vrijwel wolkenloze hemel maar al snel (na een kwartier) trok de bewolking dicht en voor de rest van de dag hadden we enkel nog een vermoeden dat de zon er was. Tijdens de namiddag kregen we ook nog af te rekenen met buiïg weer zodat het een voortdurend wisselen was: regenjasje aan, jasje uit... En zoals gevreesd was de wind bovendien gedraaid en kregen we hem in de weidse vlaktes rondom Chartres stevig op de neus. Vooral de namiddag was het beulen geblazen. En toen we dan vermoeid en afgepeigerd de Chambres d'hôtes bereikten stonden we voor een gesloten deur. Niemand thuis en na telefonisch contact bleek de afspraak niet genoteerd en toch nog boeken bleek niet mogelijk. Wij dus de fietsen op het dak van de wagen gemonteerd en op zoek naar alternatief logies.
Daarom dus dat ik dit blogbericht zit te schrijven vanuit een hotelkamer in Chevilly, een vlek ten noorden van Orléans en slechts een 20tal kilometer verwijderd van de normale route. De regen tikt ondertussen ritmisch op de pannen en de wind blaast bij momenten fervent om de hoek. France-météo voorspelt voor de komende dagen nog meer van hetzelfde. Het worden nog leuke tijden.

Rit 4 : Van Boury-en-Vexin naar Sancheville

Rit 4-2010 Boury-en-Vexin ~ Sancheville weergeven op een grotere kaart

In de echte Ronde van Frankrijk zouden ze dit een vlakke etappe noemen over 150 km, bij uitstek geschikt om de sprinters aan hun trekken te laten komen. Voor ons zal de pret vooral afhankelijk zijn van de heersende windrichting. Komt de wind uit het zuiden (minder waarschijnlijk) dan wordt het een ganse dag ploeteren en stoempen in de uitgestrekte en open velden; een gunstige noordelijke rugwind daarentegen brengt ons fluitend op onze bestemming.

Ook vandaag lopen de eerste kilometers door het Parc Naturel Régional du Vexin français. Na ongeveer een uur belanden we aan de Seineboorden en aan het kasteel van La Roche-Guyon, een merkwaardig bouwwerk met zowel een middeleeuwse donjon als 18de eeuwse paardenstallen. In Bonnières-sur-Seine steken we de rivier over en zetten koers richting de Eure en het Fôret de Dreux. Eenmaal Dreux voorbij volgt de eerder eentonige tocht door de golvende velden rond Chartres. We kunnen een wedstrijd houden wie het eerst de kenmerkende kathedraaltorens van de Notre Dame ziet opduiken. Mag ik hier trouwens voor de fijnproevers onder jullie de monografie van Frits van der Meer over Chartres aanbevelen (Rome en Chartres / Frits van der Meer. – Antwerpen : de Nederlandsche Boekhandel, 1982. – ISBN 9028906991).

Halfweg tussen Chartres en Orléans ligt een klein dorpje Sancheville, een gat van niks dat zoals veel Franse gemeenten te lijden heeft van de plattelandsvlucht. In het gehucht Baigneaux houdt de familie Vanneau in haar boerderij enkele kamers beschikbaar voor vermoeide fietsers en andere passanten. En de degelijke boerenkost die ze ons voorzetten zal in dank aanvaard worden.

Rit 3 : Van Bitry naar Boury-en-Vexin

Rit 3-2010 Bitry ~ Boury-en-Vexin weergeven op een grotere kaart

Vandaag loopt de weg overwegend westwaarts met de bedoeling Parijs eens langs de andere kant voorbij te rijden. De 137 km hebben een erg groen karakter want we doorkruisen heel wat wouden en bosrijke gebieden.

Onmiddellijk na het vertrek steken we de Aisne over en belanden in Pierrefonds waar de architect Viollet-le-Duc in de 19de eeuw het 17de eeuwse kasteel een “middeleeuwse” opsmukbeurt heeft gegeven. Achter de indrukwekkende burchtmuren doemen de majestatische kruinen van het Forêt de Compiègne al op. Terwijl de (hopelijk) lommerrijke boswegen onder onze wielen doorschuiven, dragen de bomen rondom ons een eeuwenoude geschiedenis met zich mee die teruggaat tot de Karolingische tijd. Aan de andere kant van het woud vinden we de Oise terug die ons ook de vorige dag reeds gezelschap heeft gehouden. In Pontpoint stuiten we op de Ancienne Abbaye du Moncel en kiezen de andere rivieroever op weg naar het Parc Naturel Régional du Vexin français. Diegenen die beweren dat Frankrijk niet fietsvriendelijk is vergissen zich. Dit land beschikt over de meest geweldige fietspaden, alleen jammer dat er af en toe ook auto’s over rijden.

Ons bedje staat vandaag gespreid in Boury-en-Vexin in de gastenkamers van Fosse-Valle.

Rit 2 : Van Sémeries-Zorées naar Bitry

Rit 2-2010 Sémeries-Zorées ~ Bitry weergeven op een grotere kaart

Aan vertrekken in Sémeries houden we momenteel geen te beste herinneringen over. Reeds tweemaal was het een halteplaats en tweemaal vertrokken we er in de kou en de gietende regen. Hopelijk hebben we vandaag de zon op het bolletje want dan is fietsen heel wat leuker. In ieder geval wordt het geen onoverkomelijke opdracht, 122 km is goed te behappen en nijdige hellingen krijgen we evenmin voor de wielen geschoven.

De Thiérache is de eerste streek die we aandoen, licht heuvelend wisselen weiden en appelboomgaarden elkaar af omzoomd door hagen en struiken; streek van cider en de Maroilles. Het Canal de la Sambre à l’Oise is nadien kilometerslang onze metgezel. De strakke boorden spelen voortdurend haasje over met de kronkelende oevers van de Oise. In Manicamp zeggen we het kanaal vaarwel (dat ondertussen Canal St.Quentin geworden is) en zetten koers naar de bossen rond Compiègne waar we aan de zoom neerstrijken in de Alba Cottage in Bitry.

Rit 1 : Van Sint-Joris-Winge naar Sémeries-Zorées

Rit 1-2010 Sint-Joris ~ Sémeries-Zorées weergeven op een grotere kaart

De eerste etappe heeft geen geheimen meer voor ons want ook in 2007 en 2008 kozen we deze route om ons landje uit te fietsen. De 155 km lange rit kent een erg gevarieerd verloop en is afwisselend vlak en geaccidenteerd. Na het vertrek in Sint-Joris verzeilen we snel via kleine landelijke wegen in de heuvels van Waals-Brabant. Halfweg de voormiddag rijden we langs de indrukwekkende ruïnes van de voormalige cisterciënzerabdij van Villers-la-Ville. Nog wat verder peddelen we voorbij de dorpskom van Liberchies, een onooglijk gat met een wereldberoemde zoon: de jazzvirtuoos Django Reinhardt. Twee dagen na onze doortocht staat het dorp op stelten om de 100ste geboortedag van deze uitzonderlijke gitarist te herdenken.

Na Liberchies dalen we in Luttre af naar het kanaal Brussel-Charleroi waar we op het jaagpad en het fietstraject van de Ravel 3 terechtkomen; na een 15-tal kilometer in de industriezone van de stad aanbelanden, het kanaal vaarwel zeggen en de oevers van de Samber opzoeken. We volgen de Samber via het oeverpad tot aan de Franse grens in Erquelinnes; een schilderachtig traject via de meanderende loop van de rivier, de oude sluizen en de verstilde dorpjes en gehuchten. Eenmaal de grens over wordt het kompas van west naar zuid gedraaid en moeten de vlakke oevers plaats maken voor het golvende landschap van de Avesnois.

Deze laatste 30 kilometer zijn zeker niet de minste van de dag en het zal met een zucht van opluchting zijn dat we het erf van de familie Toubon zullen opdraaien. Na de twee vorige passages weten we dat we hier een goede douche, een stevige maaltijd en een lekker bed mogen verwachten.

Tour de France

De meimaand loopt alweer ten einde en dus is het weer tijd om naar jaarlijkse gewoonte (een deel van) Frankrijk met de fiets te doorkruisen. Geen cols buiten categorie dit jaar maar wel de nodige hellingen en de bulten van het Centraal Massief. De startlijn is zoals reeds vaak getrokken in Sint-Joris-Winge, de aankomstmeet ligt een kleine 1300 km en 10 ritten verder naar het zuiden aan de voet van het Viaduct van Millau.

Voor de veertiende keer reeds is mijn zwager Eric mijn fietsmaatje en zijn mijn schoonouders volgers, verzorgers, techniekers en vooral heel aangenaam gezelschap.

Van morgen tot volgende week zaterdag kan je onze fietsbelevenissen volgen op deze blog. Elke dag een overzicht van de rit met kaart en info over plaatsen waar we passeren. Natuurlijk ook een link naar de website van de chambres d’hôtes waar we de innerlijke mens spijzen en onze moede leden te ruste leggen. Indien internet beschikbaar krijg je ‘s avonds nog een verslag van de hoogtepunten van de voorbije dag.