‘t Is goed geweest

Zopas de deur van de bibliotheek achter me dichtgetrokken na een vermoeiend, druk maar vooral heel leuk weekend in het teken van de strip. Het begon eigenlijk al weken geleden met de voorbereiding van de Jan Bosschaert tentoonstelling, maar de apotheose kwam er eigenlijk pas dit weekend. Zouden de bezoekers even enthousiast zijn over het gebodene als wijzelf?

De officiële opening gisterenmorgen was in ieder geval geslaagd. De nodige belangstelling met bovenop een enthousiaste Jan Bosschaert die meer dan in zijn nopjes was met het originele verjaardagscadeau. Nadien stroomden de stripenthousiasten binnen en dit samen met de normale zaterdagse bezoekers zorgde ervoor dat de teller ‘s avonds werd afgesloten op 1426. Meer moet dat echt niet zijn.

Vandaag, we waren uitzonderlijk open ter gelegenheid van de stripbeurs, kwam het wat traag op gang maar eenmaal de middag gepasseerd nam de belangstelling zienderogen toe. Uiteindelijk mochten we (op wat normaal een sluitingsdag is) 708 “vrienden van de strip” begroeten. Het leuke van zulke evenementen is dat je mensen over de vloer krijgt die vaak nog nooit (of lang geleden) in de bib geweest zijn. En van hun reacties kunnen we nog erg veel leren.

Onder andere dat we nog niet zo laagdrempelig zijn als we zouden willen. Het is ongelooflijk hoe vaak vandaag hoofden door de inkomdeur werden gestoken waarna de lijven slechts volgden nadat eerst de nodige overredingskracht werd ingezet. En eens binnen blijkt dat nieuwe bezoekers dan problemen hebben om opnieuw buiten te geraken. Ze vinden de uitgang niet!

Maar eigenlijk liep alles gewoon op wieltjes, niet in het minst vanwege de inzet van enthousiaste medewerkers. Want één ding weet ik ondertussen goed, je bereikt als bibliothecaris niets wanneer je niet kan terugvallen op een groep bevlogen gelijkgezinden.

Goed gevuld!

Dat is het minste wat van de dag van vandaag kan gezegd worden. De voormiddag een gesprek met Stijn Janssen, journalist van Suiker, het nieuwe Kempense  cultuurmagazine over de toekomst van mijn bibliotheek. Bij controle van de opgenomen tape had ik de indruk dat hij het toestelletje op fast forward had gezet; uiteindelijk bleek dat ik weer sneller gesproken had dan mijn schaduw.

Tussendoor de projector uitgetest met het filmpje over Jan Bosschaert dat vanaf zaterdag en verder gedurende twee maanden de retrospectieve van deze kunstenaar gaat opluchten. We hebben wat ramen moeten verduisteren om een presentabel beeld te krijgen. De korte dagen spelen hier in ons voordeel.

Vannamiddag presenteerden provincie en architecten hun ontwerp voor onze nieuwe balieruimte. Als je zo brutaal bent om een stuk van onze ruimte in te palmen, moet je wel met een goed alternatief op de proppen komen. De eerste indruk was niet direct negatief, al leerde een tweede lezing (en er komt er nog zeker een derde en vierde) dat er toch wel snel aan een aantal gegevenheden werd voorbijgegaan. Belangrijk was niet wat werd getekend, maar vooral wat niet werd getekend. Ik voel al aan mijn water dat er een ‘ja, maar… ‘ gaat volgen.

Tot slot nog eens door de bib gelopen om de opgehangen werken van Bosschaert te bekijken. Zowat elke vrije muurruimte is ingepalmd en nog is niet alles uitgepakt. Hier gaan heel wat bezoekers duimen en vingers bij aflikken.