donderdag 24 juni 2010

Gezien en goed bevonden

Vandaag met de medewerkers de toekomstige tijdelijke locatie van de bib bezocht. Er was het nodige wenkbrauwengefrons bij de confrontatie met de ruimte waar binnen 4 maanden de inkomhal, trap en lift moeten komen. Nu was er nog enkel kaal beton, veel rommel en duisternis maar wacht en zie! De ontwerptekeningen van stadsarchitect Dirk Vandenberghe laten het beste verhopen.

De kennismaking met de eigenlijke bibliotheek- en kantoorruimte daarentegen viel wonderwel mee: veel licht en behoorlijk wat ruimte al moet ook hier nog wel het een en ander worden vertimmerd. Vooral de collega’s die nu hun kantoor in de kelderruimte hebben zagen het wel zitten. Kortom, de algemene mening was dat een langduriger verblijf hier best te doen is. Gelukkig maar, want een bibliotheek verhuizen naar een locatie die niet in de smaak valt van de medewerkers zou het er niet eenvoudiger op gemaakt hebben.

Zoals gezegd zijn bibliotheekkasten en kantoormeubilair reeds ingetekend op het plattegrond, eerste opdracht is nu de aansluitpunten voor stroom- en dataverbindingen in te tekenen zodat een raming kan gemaakt worden van de werken en de opdracht toegewezen. En neem maar van me aan dat je versteld staat van het aantal benodigde aansluitpunten.

Nog 132 dagen (tot de deuren opengaan in Sint-Victor)

woensdag 23 juni 2010

‘t Is geweten

Alles is in kannen en kruiken om het contract met de Broeders van Liefde te ondertekenen en dus verhuist de bib binnenkort naar de schoolgebouwen van Sint-Victor. Je leest er meer over in het bericht op de bibliotheekblog.

Het was geen sinecure om een geschikte locatie te vinden en bovendien was er de tijdsdruk: op 1 november moeten we weg zijn op de huidige plek. Omdat er toch sterke aanwijzingen waren dat uiteindelijk voor Sint-Victor gekozen zou worden, hebben we reeds de inplanting van meubilair en diensten uitgetekend. Alles kan er in en bovendien kunnen we zelfs onderdak bieden aan Strip Turnhout waardoor er reeds gestart kan worden met deze samenwerking uit het visietraject.

Morgen is er een persconferentie waarop de verhuisplannen nader worden toegelicht en bovendien krijgen de medewerkers de kans om hun nieuwe (tijdelijke) werkplek te gaan bekijken. Ik ben benieuwd naar hun reactie.

zondag 13 juni 2010

Meer dan Keuls water

Vrijdag bracht ik samen met enkele andere collega’s een bezoek aan de StadtBibliothek Köln. De trip, georganiseerd én betaald door het Antwerpse provinciale bibliotheekcentrum, bood de mogelijkheid om eens verder te kijken dan de Vlaamse bibliotheekwereld en kennis te maken met de minder gekende Duitse sectorgenoten.

Zentralbibliothek der StadtBibliothek KölnDe Keulse openbare bibliotheek is zeker geen architectonische aantrekkingspool, zoals de meeste gebouwen in de binnenstad trouwens. Het dertien-in-een-dozijn betonnen blok roept weinig begeestering op en ook de inrichting is erg traditioneel en oogt wat overjarig. Komende uit een bibliotheek die reeds 5 jaar geleden de overstap maakte naar RFID-zelfbediening doet het hanteren van demagnetiseringsstempels door de baliemedewerkers dan ook de wenkbrauwen fronsen. Maar van al deze tekortkomingen is bibliothecaresse Hannelore Vogt zich terdege bewust. Twee jaar geleden verzeilde ze vanuit de herhaaldelijk bekroonde Würzburger Stadtbücherei in Keulen met de opdracht de plaatselijke bibliotheek een nieuw elan te bezorgen. En ook al zijn de financiële middelen beknot, hier en daar zijn toch al tekenen merkbaar van de nieuwe wind die door de instelling waait.

Op personeelsvlak wordt duidelijk gekozen voor professionalisering en verjonging. De inrichting werd hier en daar reeds beperkt onder handen genomen, getuige de presentatieruimte in de inkomruimte en de speelsere jeugdafdeling (weliswaar in een van daglicht verstoken kelderruimte). Het duidelijkst merkbaar is de vernieuwing echter op het terrein van de digitale bibliotheek waarbij getracht wordt het digitale aanbod naadloos te laten aansluiten op het klassieke bibliotheekaanbod. Zo kan het Keulse bibliotheeklid via de bibliotheekwebsite reeds e-books, luisterboeken, muziek en kranten digitaal ontlenen. Via allerlei (korte) cursussen die de bib organiseert, al dan niet in samenwerking met andere organisaties, probeert de instelling haar gebruikers ook mediawijsheid bij te brengen.

Een aparte vermelding verdient ook de Minibib. Een beperkte bibliotheekvoorziening in het stadspark die draait op giften, vrijwilligers enminibib véél enthousiasme. De aangeboden boeken (en alleen maar boeken) zijn hoofdzakelijk giften van maximaal 2 jaar oud en worden uitgeleend op basis van vertrouwen; geen registratiesysteem van lezers of uitleningen enkel wat turven om het aantal uitleningen te kennen. En het werkt, op een zeldzame uitzondering na komt alles mooi terug. Meer zelfs, volgens de aanwezige vrijwilliger voelen de gebruikers zich meer dan normaal verantwoordelijk voor het geleende.

Tussendoor bracht de archivaris ons ook op de hoogte van de stand van zaken in zijn instelling na de dramatische gebeurtenissen van maart vorig jaar toen een groot gedeelte van het Keulse archief instortte. Hoopvol is dat vermoedelijk 80 à 85 % van het archiefmateriaal kan gered worden. Alleen blijft onzekerheid over de staat waarin de stukken kunnen geconserveerd worden nu begonnen is met het opvissen van de restanten uit de ondergelopen put. Bovendien zal het nog tientallen jaren duren vooraleer de over diverse instellingen verspreide collectie opnieuw is geordend en ontsloten.

Kortom, deze mooi verzorgde en piekfijn georganiseerde studiereis bood de deelnemers tijdens de terugreis voldoende stof tot nabeschouwing.

zaterdag 5 juni 2010

Sprintje terug

Welgeteld 10 dagen hebben we er over gedaan om met de fiets in Millau te geraken, als we niet zouden pauseren rijden we in 10 uur terug naar huis. Eenmaal de bagage ingeladen en de fietsen op het autodak gezet zitten we na enkele kilometers reeds op de snelweg die we pas in de buurt van Leuven zullen verlaten.

vrijdag 4 juni 2010

Rit 10 : Van Entraygues-sur-Truyère naar Peyre


Rit 10-2010 Entraygues-sur-Truyère ~ Peyre weergeven op een grotere kaart

Laatste etappe van onze Tour de France maar geen aankomst op de Parijse Champs Elyssées. Onze eindmeet is getrokken in de schaduw van de brug van Millau, nog 112 km te gaan.

Entraygues verlaten we zoals we het stadje binnenkwamen, we volgen de Lot verder stroomopwaarts doorheen de Gorges du Lot tot in Estaing. Daar verlaten we de vallei om even verder in Bozouls te belanden dat met zijn Trou een merkwaardig geologisch fenomeen midden in de stad heeft. Via heel wat kleine wegen komen we in het gebied van het Parc Naturel Régional des Grands Causses, het gebied van de grote kalkplateaus doorsneden door diepe valleien en kloven. Er zullen dus zeker nog wat hoogtemeters aan de teller worden toegevoegd. Voor we de afdaling naar de Tarn inzetten passeren we het Lac de Pareloup.

De laatste 10 kilometer volgen we de Tarn tot in Peyre, geklasseerd als één van de mooiste dorpen van Frankrijk. Sinds een aantal jaren kan je echter niet meer naast het indrukwekkende viaduct kijken dat even verder de vallei van de Tarn overspant. Vanop het terras van onze laatste gastenkamer zullen we (althans bij gunstige weersomstandigheden) de brug in de laatste zonnestralen kunnen bewonderen.

donderdag 3 juni 2010

Rit 9 : Van La Chapelle d’Alagnon naar Entraygues-sur-Truyère


Rit 9-2010 La Chapelle d'Alagnon ~ Entraygues-sur-Truyère weergeven op een grotere kaart

De rit van 137 km brengt ons over het dak van onze meerdaagse fietstocht: de Pas de Peyrol (1588 m) meestal Puy Mary genoemd naar de vlakbijgelegen bergtop. De klim er naartoe vanuit Murat is wondermooi en slechts de laatste kilometers zijn wat steiler, maar bij helder weer zijn de vergezichten adembenemend. De Pas de Peyrol doen we nu reeds voor de 4de keer aan, maar toch kijk ik er weer naar uit. Voor de afdaling kiezen we de weg door de Vallée de la Jordanne. De eerste kilometers zijn smal, behoorlijk steil en erg bochtig; bovendien was het wegdek bij de vorige doortocht niet van de beste kwaliteit dus opletten. Daarna is het echter tot in Aurillac genieten geblazen over een hoofdzakelijk dalende weg doorheen schaarse dorpjes en gehuchten.

Voorbij Aurillac zoeken we de kleinste wegen op, op zoek naar de vallei van de Lot. Bijna het gehele stuk krijgt op de Michelinkaart een groene lijn wat staat voor “schilderachtig traject”. Wanneer we de Lot bereiken komen we opnieuw op bekend terrein. Wat verder ligt Conques met zijn wereldberoemde abdij van Sainte-Foy, eveneens halteplaats op een eerdere tocht. Nu kiezen we echter resoluut richting oosten en volgen de Lot stroomopwaarts Entraygues sur Truyèretot in Entraygues-sur-Truyère. Dit stadje aan de samenvloeiing van Lot en Truyère werd reeds in de 10de eeuw opgericht en is een bezoek meer dan waard. Als de rit voorspoedig verloopt en de benen niet al te vermoeid zijn, zit een bezoek aan het stadje er misschien wel in nadat we de bagage hebben gedropt in Le Clos St George.

woensdag 2 juni 2010

Opnieuw op post

Ik weet het, gisterenavond kon je nog een update van het reisverslag lezen en nu ben ik alweer op post, het voordeel van gastenkamers met internetverbinding.
De Franse Frank Debooseres zaten er niet ver naast met hun voorspellingen. Vannacht stonden de hemelsluizen weer vol open en ook vanmorgen bij het opstaan was het nog druilerig, al was het toen we op onze tweewieler klauterden aan het opklaren. Van onze passage langs de Puy de Dôme rest enkel een vermoeden, het grootste gedeelte van de vulkaankegels ging verscholen in de wolken waardoor ook de omgeving grijs en nevelig was. Maar eenmaal de hoogste toppen achter ons gelaten klaarde het ook snel op en ruime oppervlaktes blauwe luchten waren van dan af ons deel.
Er stond weer heel wat klimwerk op de agenda en gedeeltes van de rit zaten we boven 1000 meter hoogte. Dit deed zich duidelijk gevoelen aan de temperatuur waardoor lange broek en mouwen aangewezen bleven. Maar het landschap waar we ook vandaag weer doorheen trokken was wondermooi. De verlatenheid van Auvergne en Cantal met de weidse vergezichten is moeilijk in woorden te beschrijven. Ik kan enkel aanraden om (bij voorkeur te voet of met de fiets) de streek te verkennen. "s Namiddags werd het ook merkelijk warmer waardoor toch nog korte broek en mouwen op het appel verschenen.
Ook nu weer zit ik dit bericht te schrijven terwijl uit de belendende keuken de heerlijkste geuren me bereiken. Ik ga oprotten zodat de borden op tafel kunnen worden gezet.

Rit 8 : Van St-Pierre-le-Chastel naar La Chapelle d’Alagnon


Rit 8-2010 St-Pierre-le-Chastel ~ La Chapelle d'Alagnon weergeven op een grotere kaart

Een behoorlijk geaccidenteerde en afwisselende rit van 122 km wordt ons vandaag voor de wielen geschoven. Tijdens de ganse dag loopt het nog steeds door het Parc Régional des Volcans. Onmiddellijk na de start trekken we voorbij het indrukwekkendste exemplaar, de Puy de Dôme. Inderdaad voorbij en niet over zoals dat van geïnspireerde wielertoeristen verwacht mag worden. En hiervoor is een goede reden: we mogen er niet op. Er wordt tussen 2010 en 2012 een toeristische treinroute naar de top aangelegd en tijdens deze periode is alle verkeer op de berg verboden. Niet getreurd echter want de Puy de Laschamps, Puy de Montenard, Puy d’Alou en Puy de Bessolles liggen ook op de route.

Nadien komen we in het skigebied van de Monts Dore terecht. Een klim naar het skistation van Super-Besse hoeft niet, er is nu eenmaal weinig te beleven in een skistation zonder sneeuw. Na Besse volgen we een stukje weg dat we een aantal jaren geleden reeds fietsten tijdens onze tocht van de Normandische invasiestranden naar de Alpe-d’Huez. De weg voert ons naar het departement van de Cantal, een echt paradijs voor de fietser met zijn ruige natuur en schaarse bewoning, maar ook de kaas is het vermelden waard. De laatste 12 kilometer zullen morgen de eerste zijn, al gaat het dan bergop in plaats van bergaf.

We waren ook reeds eerder (meerdere keren) te gast bij Joëlle en Denis Medard in hun gerestaureerde familiehoeve. De ontvangst is er allervriendelijkst, het eten voortreffelijk en de bedden ronduit goed.

dinsdag 1 juni 2010

Update nummer twee

Opnieuw internet beschikbaar en dus weer nieuws van het fietsersfront.
Het weer is hier in Frankrijk nog steeds niet om over naar huis te schrijven (wat ik bij deze toch maar doe) maar de hoosbuien van vorige week woensdag zijn ons toch bespaard gebleven. Tot nu blijft het bij wat spaarzaam gedruppel maar temperatuur en zon laten het nog steeds afweten.

Na ons gedwongen hotelverblijf zaterdagnacht was het zondag kwestie om zo snel mogelijk weer op het uitgestippelde traject te k.omen. Onder een miezerig wolkendek ging het pal westwaarts en zat de wind weer flink op de neus, maar eenmaal weer op de uitgestippelde route werd de koers zuidoostwaarts verlegd en kregen we de wind schuin achteraan. Een verschil van dag en nacht met het gebeul van daags voordien. Na verloop van tijd werden de weersomstandigheden ook aangenamer en de trip doorheen de bossen van de Sologne was magnifiek. Dit gecombineerd met het ontbreken van noemenswaardig reliëf en rugwind zorgde er voor dat de duiven al vroeg op het kot vielen in Nançay. Gelukkig toeval: het was rommelmarkt in het dorp en voor de compagnons was dit een welkome afwisseling op het volgersbestaan.

Gisteren hadden we de beste dag wat het weer betreft, de zon was af en toe van de partij en regendreiging was er niet. De eerste kennismaking met de Auvergne was nog relatief vlak, de streek die we doorfietsten mooi. Een bijzondere vermelding verdient het logies in Le Brethon: onze gastvrouw en -heer waren bijzonder prettig gezelschap, de kookkunsten niet te versmaden en de kamers piekfijn in orde.

Vandaag was zoals verwacht de eerste dag met behoorlijk wat klimmen: bijna 1900 hoogtemeters in een voortdurend stijgen en dalen; geen meter vlak. Maar wel door de geweldig mooie vulkanenstreek. Kort voor aankomst betrok de hemel weer in een snel tempo en met wat motregen als gezelschap belanden we in de Chambres d'hôtes. Terwijl ik dit tik (en voor we de beentjes onder tafel schuiven) valt er weer een behoorlijke hoeveelheid neerslag en de vooruitzichten op France-météo geven toch ook regen morgenvoormiddag. Hopelijk zitten de voorspellers er flink naast.

Rit 7 : Van Le Brethon naar St-Pierre-le-Chastel


Rit 7-2010 Le Brethon ~ St-Pierre-le-Chastel weergeven op een grotere kaart

Vanaf vandaag is het definitief gedaan met de vlakke wegen. We krijgen het Centraal Massief voor de wielen geschoven en al is dat niet het echte hooggebergte met cols van eerste en buiten categorie, aan het einde van de dag zal de gps toch behoorlijk wat hoogtemeters geregistreerd hebben. De 128 km lange rit brengt ons tot in de buurt van de Puy de Dôme en onder de rook van Clermont-Ferrand.

Het eerste uur verloopt nog relatief vlak. We zitten dan al wel in de regio Auvergne, het departement van de Allier is nog niet echt voer voor klimmersbenen. Het zullen ook rustige eerste kilometers worden want de dorpen zijn er schaars en de plattelandsvlucht gaat nog steeds verder. Eenmaal de snelweg A71 voorbij komen we echt in vulkanenland, althans de restanten ervan. We kruipen van heuvelrug naar heuvelrug tot aan de Gorges de la Sioule die we 13 kilometer zullen volgen.

Eenmaal de kloof verlaten belanden we in het Parc Naturel Régional des Volcans d’Auvergne. De uitgesleten vulkaankegels herinneren nog in weinig aan de lavaspuwende geweldenaars, maar toch blijven deze groene reuzen ontzag afdwingen. De nacht brengen we door in “Le Coudi”, een gerestaureerde Auvergnehoeve in het gehucht Roure van St-Pierre-le-Chastel. Twee jaar geleden zijn we hier ook aanbeland en ik herinner me nog de heerlijke maaltijd die ons werd voorgezet. Ik hoop alleen dat het weer dit jaar beter is.