Vandaag is het me tijdens mijn ritje nog eens opgevallen dat onze Vlaamse wegenbouwers verschillende strategieën ontplooien in het onderhoud van een weg voor het autoverkeer en een fietspad.
Wanneer een autoweg een gat of andere slijtageverschijnselen vertoont, wordt dit snel tijdelijk opgelapt. Wanneer de ellende te groot wordt, komt er een nieuwe toplaag of zelfs een volledig nieuw wegdek.
Niet zo bij een fietspad. Verschijnt er een gat in het pad, dan wordt er eerst lange tijd niets gedaan. Na lang wachten komt er een primitieve afbakening omheen de put. Een stuk betonijzer en rood/wit gestreept plasticlint behoren blijkbaar tot de basisuitrusting van de onderhoudsdienst (sic).
Een verhakkeld wiel of fietskader in de kant verklaren deze interventie. Wanneer het aantal putten aangroeit tot een flinke loopgrachtenlinie verschijnt er naast het fietspad een bord met de mededeling 'wegdek in slechte staat'. Elke fietser met gezond verstand beseft dat de overheid hiermee elke aansprakelijkheid voor gebeurlijke schade, materiële of lichamelijke, afwijst. Omdat fietsers meestal de gewoonte hebben de kortste weg te kiezen, kwestie van zuinig met de beschikbare energie om te springen, en dus het pad blijven gebruiken, dringen er zich toch definitiever oplossingen op voor de wegbeheerder.Eindelijk, na heel lange tijd, krijgt het fietspad een nieuwe bestrating zal je denken. Maar niet in dit Kafka-paradijs. Hier wordt gekozen voor een goedkope maar in zijn eenvoud geniale oplossing: er wordt een hekken geplaatst aan het begin van het pad met een duidelijk verbodsbord. Een weg die niet (meer) gebruikt wordt moet niet hersteld worden en als fietser zoek je het verder zelf maar uit.
Wil je je met eigen ogen vergewissen van deze creativiteit? 'Dwarskijker Tours' richt op aanvraag gegidste fietstochten in doorheen het prachtige Kempense landschap. Het is wel aangeraden vooraf de nodige verzekerings- en repatriëringsformaliteiten in orde te brengen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten