Nee, beste lezer, geen rustdag vandaag maar een echte bergrit met drie (mogelijk vier) cols op het menu. We volgen het parcours van de vroegere Marmotte (die nu over de Glandon gaat) en afhankelijk van het weer en de graad van frisheid sluiten we af op Alpe d’Huez of stappen we af aan de voet van de beklimming. In het eerste geval staat er 192 km op de teller, zonder de Hollanderberg nog altijd een respectabele 164 km.
Na enkele vlakke kilometers volgt snel de beklimming van Col de la Croix de Fer. In 24 kilometer moet een hoogteverschil van 1.258 meter overwonnen worden met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,2 procent (steilste stuk 14 procent) om de top op 2.068 meter te bereiken. Een eerdere poging om de Croix de Fer op mijn erelijst te zetten is nog voor halfweg gestrand op een gescheurde buitenband (en een gebrek aan een reserve-exemplaar); hopelijk hebben we vandaag meer geluk. Na 29 kilometer afdaling en de 15 kilometer vals plat begint in St-Michel-de-Maurienne de klim naar de Col du Télégraphe. Deze berg, en ook de volgende twee, hebben we reeds tijdens vorige fietstrips bedwongen en we weten dus wat ons te wachten staat. De Télégraphe is best een aangename beklimming, niet te lang (11,5 kilometer), niet te stijl (gemiddeld 7,4 procent) en vooral veel bochten en steeds beschutting tussen de bomen. De top op 1.566 meter is echter maar de aanloop naar de hoofdschotel van de dag, de Col du Galibier, die met zijn 2.646 meter het dak van deze reis is.
Het eerste deel van deze beklimming tot aan Plan Lachat is bijna steeds rechtdoor door een breed dal, waardoor je de indruk hebt dat de weg minder stijgt dan hij in werkelijkheid doet. Ook de wind kan hier verraderlijk tegenzitten. Na Plan Lachat, ongeveer halfweg de klim, begint het echte werk pas. De opeenvolging van bochten en steile stukken in een decor als een maanlandschap doet je de vraag stellen wat er zo leuk is aan deze bezigheid. Na 17 kilometer en de laatste kilometer aan 10 procent zit de lijdensweg er op. En nu maar hopen dat we ook echt kunnen afzien, want op het moment dat ik dit bericht schrijf (1,5 week voor onze passage) is de col nog steeds dicht.
Vanaf de Galibier is het in steeds dalende lijn naar het 47 kilometer verder gelegen le Bourg d’Oisans. In deze richting kan je zelfs de Col du Lautaret op je palmares schrijven zonder één meter te moeten klimmen. Indien we nog de moed en vooral de benen hebben volgt dan nog de 14 kilometer lange klim langs de 21 haarspeldbochten naar het 1.780 meter hoog gelegen skidorp Alpe d’huez. Maar met of zonder deze Alpe, het eten bij Pauline zal zeker smaken.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten