Rit 10 : In het spoor van Tim Krabbé

Deze tiende rit was de kers op de taart van onze fietstocht. Vandaag reden we Tim Krabbé achterna. Het traject was zoals beschreven in het ritverslag en de weersomstandigheden waren behoorlijk. Op een zeldzame regendruppel na bleef het droog, de wind blies zwak en zat niet echt tegen, de zon kwam herhaaldelijk door het wolkendek piepen maar de temperatuur was aan de lage kant. Lange zomerbroek en lange mouwen waren niet te missen attributen. Maar het landschap was wondermooi, zowel de gorges als de causes en als fietser is het dan toch steeds meer genieten dan opgesloten te zitten in een stalen autokooi.

Maar het leukste moest nog komen. Tijdens de voorbereiding had ik reeds op het internet gezien dat vandaag een Nederlandse wielertocht werd georganiseerd over het traject van “De renner” en dat Tim Krabbé zou meerijden. Tijdens onze eerste rustpauze na de klim uit het dal van de Tarn kwamen ze dan ook voorbijgefietst, onze Nederlandse lotgenoten. Toen we terug op onze fietsen klommen bleken zij net iets verder te ravitailleren en mijn ploegmaatje meende de schrijver herkend te hebben tussen het bonte gezelschap. Een doldwaze gedachte begon in me op te komen: misschien passeerden we in de loop van de dag nogmaals hun ravitailleringspost en misschien was Tim Krabbé net ook aanwezig en misschien kon ik dan… Maar verdomme, net nu lag mijn boek nog in de CdH bij de bagage en niet in de auto zoals alle vorige dagen.

Toen we in de namiddag het dorpje Camprieu doorfietsten stond hij daar weer, de bevoorradingswagen van de Nederlanders. Misschien toch eens voorzichtig informeren of… En ja hoor! Tim Krabbé was inderdaad van de partij en meer zelfs hij fietste een vijftal minuten achter ons en zou dadelijk de post binnenvallen. En zo geschiedde. Ik ben nu de trotse eigenaar van een gemoedelijke babbel met de fietsende schrijver én van een gehandtekende landkaart van de Tour du Mont Aigoual met opdracht.

Ik schrijf dit verlate ritverslag op mijn vertrouwde werkplekje, thuis in Beerse. Het boek van Krabbé staat terug op zijn vaste plekje tussen “De leraar” van Bart Koubaa en “De Grot”, één van zijn andere boeken. De tocht zit er op, het geheugen is weer een massa fotootjes rijker, de thuisblijvers zijn grondig geknuffeld en onze trouwe begeleiders duizendmaal dank verschuldigd voor hun geweldige steun zonder welke fietsen op onze manier onmogelijk zou zijn.