Werk voor de boeg

Tussen alle oorlogs- en economische onheil viel me in de krant van vandaag één artikel bijzonder op; het droeg de kop: “Medvedev wil het Russische verleden herschrijven”. Rusland wil hiermee vermijden dat het verleden gebruikt wordt om het prestige van de natie te schaden.

Zonder verpinken wordt er een commissie in het leven geroepen die hierop moet toezien en de gepaste acties ondernemen. Van die commissie zullen o.a. historici deel uitmaken. Zelf historicus zijnde vind ik niet dat die Russische vakgenoten deze titel waardig zijn. Daarnaast werkt Poetin aan een wet die verbod oplegt de waarheid te vertellen over de gedragingen van het Rode Leger tijdens en na Wereldoorlog II. Ook buitenlanders zouden bij overtreding een celstraf kunnen oplopen.

Het bizarre aan heel het verhaal is dat noch Medvedev, noch Poetin er blijkbaar een probleem mee hebben dat dit bekend wordt. Ik vermoed dat ook in de collecties van de Russische bibliotheken weldra de nodige correcties zullen worden aangebracht, in zoverre dit nog nodig zou zijn natuurlijk.

In mijn krant wordt overigens geen melding gemaakt van enige reactie van de westerse diplomatie. Hier kan ons Kareltje nog scoren.

Niet netjes

Allemaal wel leuk die web 2.0 toepassingen, maar het leren gebruiken van die tools impliceert meer dan het kunnen gebruiken van de software. Je moet er ook mee leren omgaan. Het is niet omdat je weet dat een mes dient om te snijden en een vork om te prikken dat je goede tafelmanieren hebt. En dat geld ook voor web 2.0 en ruimer nog voor alle snelle communicatiemiddelen. Ze dringen zich op en blijkbaar is nooit deftig geleerd hoe, en vooral wanneer, we ze moeten ontvangen. In de tijd van de brief en de vaste telefoonlijn was het normaal dat je als afzender niet onmiddellijk reactie kreeg. De brief deed er wel een tijdje over vooraleer hij op de bestemming was en de opgeroepene was wel eens niet op kantoor (of anders onbereikbaar).
Maar sinds de opkomst van het mobieltje en met uitbreiding de pda, smartphone en aanverwanten is het hek helemaal van de dam. Wat blijkt: er zijn geen etiquetteregels geschreven of als ze er al zijn vertikken we het om ze te volgen. Het duidelijkst komt dit tot uiting op vergaderingen. We vinden blijkbaar dat we ten allen tijde bereikbaar en aanspreekbaar moeten zijn, tenminste voor onze vriendjes-op-afstand. We nemen rustig gesprekjes aan, lezen sms-jes of versturen ze, verwerken onze mail. Maar dat we ondertussen onze gesprekspartners aan tafel schofferen kan ons gestolen worden. We zijn bereikbaar dus belangrijk mijnheer.
Ik denk er aan om voortaan systematisch vergaderingen te verlaten wanneer de bellers, sms-ers, mailers, twitteraars en consorten weer de overhand nemen.

‘t Heeft niet mogen zijn

De Gouden Uil 2009 is dus naar Robert Vuijsje gegaan. De jury zal wel gelijk hebben maar het was niet echt mijn keuze. Ik had getipt op Pia de Jong met haar Lange Dagen. Maar de echte winnaar van de Gouden Uil was zelfs niet genomineerd. Voor mij blijft Suikerspin van Erik Vlaminck één van de mooiste boeken van het voorbije jaar en zijn roman fleuve, bestaande uit de romans Quatertemperdagen, Wolven huilen, Stanny, een stil leven, De portrettentrekker, Houten schoenen en Het schismatieke schrijven blijft een schrijfprestatie om U tegen te zeggen.

Kaartenfreak

Het internet en zijn web 2.0 toepassingen zijn een goudmijn voor een kaartenfreak als ik. Combineer dat met mijn fietshobby en ik ben uren zoet met het uitstippelen en virtueel narijden van mijn tochten.

Gisteren heb ik, net zoals vorig jaar trouwens, deelgenomen aan de Grinta Challenge, een toertocht doorheen het wondermooie ‘Pays des Collines’ ten noordoosten van Doornik. Een 150-kilometer lange tocht over slingerende landwegen en nijdige hellingen (bijna 2000 hoogtemeters) met af en toe een kwellende kasseistrook. Kortom, een aanrader voor elke liefhebber van de ‘kromme gedon’. De fietsgps heeft de ganse tocht geregistreerd en bij thuiskomst heb ik de info op de computer ingeladen. Met een freeware programma nadien de gps-track omgezet naar het Google Earth formaat en nu kan ik naar believen de tocht herbeleven. De talrijke Panoramio-links op de route geven een idee van de pracht van de streek.

Voor deze blog heb ik het kaartbestand geïmporteerd in mijn persoonlijke kaarten van Google Maps en openbaar gemaakt zodat ik de Grinta Challenge kan delen met andere fiets- en/of kaartliefhebbers.

Gedeelde smart, halve smart

Zo zijn we in de bib al een hele tijd aan het uitzoeken hoe we web 2.0 toepassingen kunnen gebruiken in de interne communicatie. Want hoe je het ook draait of keert, in een organisatie met heel wat deeltijdse medewerkers met bovendien nog veel verschillende werkroosters, moet heel wat tijd en energie worden geïnvesteerd in informatiedoorstroming.
Wanneer de traditionele prikborden, postbakjes en intranetten ontoereikend zijn moeten andere kanalen worden aangeboord. Reeds meer dan een jaar gebruiken we een aparte module 'Bibliotheek Turnhout' in het Digitaal Kenniscentrum van PBC Vrieselhof, maar voor heel wat medewerkers is deze tool niet flexibel genoeg. In goede web 2.0 traditie zijn we accounts beginnen aanmaken in gratis wiki-software om deze te testen op hun bruikbaarheid. Tot we vandaag te weten zijn gekomen dat we via de stedelijke ICT-dienst kunnen beschikken over Microsofts SharePoint-software.  Omdat we hierdoor de in gebruik zijnde mail- en agendasoftware kunnen integreren, gaan we ons nu eerst verdiepen in de mogelijkheden van dit programma. Ik hou je op de hoogte.

P.S. : Tips en ervaringen in verband met SharePoint zijn welkom.

Tevreden

Vandaag een afspraak gehad met Marc en zijn maatje. Ze ontwikkelen voor de Turnhoutse bib een tool die het mogelijk maakt om, vanuit een kiosk of vanuit de online catalogus zelf, geïnformeerd te worden over de locatie van een materiaal in de bibliotheekrekken. Even klikken op de locatieknop bij een beschrijving en er verschijnt een plattegrond waarop, vertrekkend van jouw plaats in de bib, voetstappen (of een looplijn, of een figuurtje) de weg tonen naar de vindplaats van het materiaal. Ook dingen die tijdelijk op presentatietafels terug te vinden zijn worden ontdekt. En natuurlijk is het ook beschikbaar voor de lezer thuis achter zijn computerscherm die met een afdrukje in de bib kan komen zoeken.
Een knap staaltje ontwikkelwerk en het leuke is dat je aan tafel zit met mensen die mee willen denken om het tooltje zo gebruiksvriendelijk mogelijk te maken.
Zeg nu zelf, wat heeft een bibliothecaris meer nodig om tevreden te zijn

Bill Gates forever

Dit blogbericht is gemaakt met Windows Live Writer, een tool uit het Windows Live pakket. Gewoon maar als test of dit handiger werken is dan rechtstreeks in Blogger. Is het bijvoorbeeld makkelijker om met afbeeldingen te werken? Deze foto (een herinnering aan mijn fietstocht door Frankrijk in 2008) invoegen en wat bewerken was een fluitje van een cent. Ik heb een keuze gemaakt voor plaatsing links, de marges wat aangepast en een randje gekozen. Daarna de foto wat gedraaid en … klaar is kees.

Wil je nog weten waar de foto gemaakt is? Dat komt je te weten op het ingelaste kaartje.

Ergens in de Auvergne

Eenvoudig klikken op ‘invoegen kaart’, de plaatsnaam ingeven, een punaise zetten en nog even een onderschriftje maken (kan wel de tekst van dit onderschrift niet opmaken). Nadien nog enkel de juiste plaats aangeven en eventueel de marges aanpassen.

En nu benieuwd naar het resultaat. Als ik in Windows Live Writer het voorbeeld bekijk (ik heb het adres van mijn blog ingegeven) krijg ik dit te zien zoals het effectief in mijn blog staat en niet in een voorbeeldweergave die afwijkt van het blogbericht (zoals in Blogger zelf). Mmm, ziet er goed uit, dus publiceren maar.