Voor het eerst dit jaar gaat het niet steeds zuidwaarts maar wordt de koers ongeveer halfweg verlegd naar het westen. We ruilen de Provence in voor de Languedoc. De rit is opnieuw wat langer (141 km) maar het klimwerk blijft beperkt. We laveren zowat de ganse dag tussen de toeristische trekpleisters al laten we de echte centra voor wat ze zijn en zoeken eerder de autoluwe landwegen op. De drukte en het autoverkeer zullen we niet kunnen ontwijken bij het oversteken van de Durance. Bruggen zijn hier schaars en de luchtfoto’s op Google Maps doen een fietspad vermoeden op onze oversteekplaats maar de realiteit zal moeten uitwijzen of dit ook werkelijk zo is. Omrijden naar een volgende brug is niet echt een optie.
Kort daarna staan we in St-Rémy-de-Provence voor de Alpilles en volgt de klim via de archeologische site van Glanum naar Les Baux-de-Provence. Met wat geluk belanden we hier rond etenstijd en is het bezoek meer dan een zijdelingse blik vanuit het fietszadel. De 
molen van Daudet wat verderop is ooit al bekeken, dus daar kunnen we de bocht mooi afsnijden. We zitten nu trouwens op het meest zuidelijke punt van deze rondrit; de Middellandse Zee klotst een dertigtal kilometer verder maar pootjebaden is voor een andere keer. Ook voor het dwarsen van de Rhône moeten we door de drukke centra van Tarascon en Beaucaire om daarna nog een stuk “Nationale” af te werken in de Rhône-delta vooraleer opnieuw rustiger wegen kunnen opgezocht. We rijden dan in een 
ruime noordelijke bocht omheen Nîmes door de garrigues van de Gard. Indien je de streek ooit bezocht en de heuvels bedekt met het stekelige struikgewas hebt getrotseerd, begrijp je dat de maquisards hier een veilig onderkomen vonden voor hun belagers. Eindpunt van de dag is “La Mazade” in Saint-Mamert-du-Gard.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten