Rit 9 : De Cevennen in alle pracht

Er was inderdaad geen wifi en zelfs geen gsm-verbinding in onze laatste CdH. Vandaar dit uitgesteld verslag van onze twee laatste ritten.

Het vertrek uit St-Mamert-du-Gard verliep in opperbeste stemming, stralend blauwe lucht, zachte temperatuur en weinig wind. Boven de bergen in het westen hingen wel wolken maar voorlopig zonder veel dreiging. De eerste dertig kilometer gingen over heuvelig terrein; niet zo hoog maar best vermoeiend door de constante opeenvolging van klimmen en dalen. Bovendien hebben veel hellingen hier het kenmerk dat ze hol liggen. Vaak liggen korte hellingen bol waardoor het steilste gedeelte zich onderaan situeert en het bovenaan tegen de top afvlakt. Op zo’n helling kan je de snelheid uit de vorige afdaling maximaal benutten om dit steile gedeelte te overwinnen en kan je tegen het einde met minder inspanning de top halen. Op een holle helling ligt het moeilijkste stuk bovenaan en is al veel van je daalsnelheid afgenomen waardoor de benen op het laatst heel wat meer werk moeten verrichten.

Tussen Anduze en Saint-Jean-du-Gard volgde de weg nog de loop van de Gardon waardoor al te hoge stijgingspercentages uitbleven en we volop konden genieten van de schoonheid van de ruige beboste hellingen. Eenmaal voorbij Saint-Jean-du-Gard was het echter tijd voor het zwaardere werk; via de Col de St-Pierre kwamen we bovenaan de Cevennentoppen en op de Corniche des Cevennes terecht. Het weer bleef mooi en helder en vanop de weg keken we ver uit over de donkergroene heuvels. Eenmaal bovenop de Corniche bleef de weg gestaag verder stijgen tot we voorbij het dorp Le Pompidou de 1.000 meter bereikten. Daarna bleef de weg een tijdje op deze (winderige en frisse) hoogte lopen om daarna een duik te nemen naar het dal van de Tarnon. Alle verloren hoogtemeters konden we nadien weer recupereren in de klim naar de laatste col van de dag, de 1031 meter hoge Col de Perjuret. In de aanvang van deze beklimming staat het monument voor de beroepsrenner Roger Rivière die hier tijdens de Ronde van Frankrijk in 1960 tijdens de afdaling ten val kwam, in het ravijn viel en verlamd achterbleef.

Vanop de Col de Perjuret lag de meet in het verschiet. Een 5 kilometer lange afdaling naar het dorpje Gatuzières waar een schriele wegwijzer verwees naar het gehucht Jontanels verderop. De smalle weg kronkelde bergop doorheen het bos en stuurde ons recht het hol van Pluto in. Toen we ons al lang afvroegen of we niet verkeerd waren gereden kregen we na een bocht in de weg een drietal huizen te zien waaronder onze CdH. Het einde van de wereld maar wel een hartelijke ontvangst, nette en ruime kamers, degelijke en lekkere kost maar zoals verwacht geen wifi, noch gsm-ontvangst. Wie het mocht interesseren: de CdH staat te koop.