Laat maar stromen, die muziek!

De cursus 23 dingen heeft voor onze bibliotheek al één concreet resultaat opgeleverd. Ik heb door de cursus Last.fm leren kennen en het nut ervan voor een bibliotheek met een avm-afdeling. Nu wordt Digileen wel gepromoot, maar er zijn toch wel enkele schaduwkanten aan de site: er moet een programmaatje geïnstalleerd worden vooraleer je er gebruik kan van maken; er is minder aandacht voor de populaire muziekgenres; je kan het gevraagde maar gedurende één week beluisteren. En dat terwijl er toch van die leuke sites zijn als Last.fm en Deezer. Als ik die sites kan linken aan onze bibcatalogus, kan de pret niet op.

En het is gelukt! Via V-link, de OpenURL generator die al aan onze catalogus gelinkt is, ben ik erin geslaagd de sites te koppelen aan de beschrijvingen in de catalogus. Bij de volledige beschrijving van een cd kan je via de knop 'internetlinks' het album opzoeken en beluisteren in Last.fm of Deezer zonder dat je nog apart zoektermen dient in te voeren. Probeer het zelf eens in onze catalogus. Voor een demo kan je hier klikken (met dank aan Ben voor de info over Jing).

Ken je nog leuke sites die kunnen bevraagd worden, laat het me weten.

Gewikt en gewogen

Verraderlijk die cursustitel '23 dingen'. Het waren dan wel 23 lesonderdelen maar zeker geen 23 aparte tools zoals zou kunnen verwacht worden. Al heb ik ondertussen wel gemerkt dat het geen enkel probleem zou zijn om effectief 23 web 2.0 toepassingen te behandelen. Alleen kan je dat niet realiseren binnen de beperkte tijdsperiode van deze cursus.
Vaststelling 1: er is nood aan een vervolgtraject met nieuwe dingen zodat deze opleiding geen afgesloten zaak wordt na 11 december maar een aanzet geeft tot blijvende aandacht voor integratie van web 2.0 (en volgende) toepassingen in de bib.

Ik schreef in voor de cursus in de hoop een coherent overzicht te krijgen van bekende en onbekende web 2.0 toepassingen en hun mogelijk nut voor de bibliotheek. En... ik heb het ook gekregen met als surplus de praktijkervaring van mezelf en de andere cursisten. Ervaring die me bovendien heeft aangezet om er meer mee te doen.
De Turnhoutse bibliotheek start met een blog en accounts bij Flickr en Youtube als onderdeel van het marketingbeleid.
Nog voor de afsluitdag hoop ik, via onze OpenURL link generator V-link, Last.fm en Deezer te bevragen vanuit onze publiekscatalogus zodat gebruikers de gezochte cd's en tracks kunnen beluisteren.
Een aantal tools kunnen ongetwijfeld hun nut bewijzen voor de back office: social bookmarking en wiki's. Externe podcasts bieden zondermeer een meerwaarde in het informatieaanbood van de bibliotheek en dienen geïntegreerd te worden in de catalogus; minder heil zie ik in het zelf produceren ervan.
De sociale netwerken (inclusief instant messaging)laten me met een dubbel gevoel achter. Een platform als Bibliotheek 2.0 Ning biedt een meerwaarde maar enkel wanneer voldoende tijd wordt vrijgemaakt voor het leveren van een inhoudelijk kwaliteitsvolle bijdrage die verder gaat dan het lezen van de commentaren en het reageren met vrijblijvende opmerkingen. Facebook daarentegen kan ik voorlopig enkel zien als een 'geinig' speeltje (waarom moet ik bij Facebook toch altijd denken aan 'Het-eenzame-harten-bureau'?).
Librarything is mijn persoonlijke favoriet maar gezien de reeds in mijn OPAC beschikbare mogelijkheden niet de favoriet van de Bibliotheek Turnhout.
Vaststelling 2: de oogst is erg rijk maar overdaad schaadt. De meesterkok zal zich laten kennen in het evenwichtige én verrassende menu.

Facebook : the sequel

Wat heb ik enkele berichten geleden ook alweer geschreven? Dat ik besloten had om toch maar geen vrienden te maken! Loze belofte voorwaar. Tot het eerste verzoek binnenvalt en je het onbeleefd vindt om niet te reageren, dus verzoek toch maar inwilligen. Maar één vriend is geen vriend, dus even wat rondgesnuffeld en nog bekenden gevonden en hen uitgenodigd om mijn clubje te komen versterken. Maar dan is het niet meer dan gepast dat je je profiel ook de nodige 'vulling' geeft. Wat weer aanleiding geeft tot commentaar waardoor weer een wederwoord wordt uitgelokt, en vertrokken ben je. Ben zelfs ongevraagd uitgenodigd om lid te worden van één of andere losbandige sekte van bibliothecarissen (waarop ik natuurlijk ingegaan ben). Kortom, de Facebooktrein is vertrokken al zal ik wel rijden met de rem op.

Bibliotheek 2.0

In Bibliotheekblad (het vakblad van de Nederlandse Vereniging van Openbare Bibliotheken) loopt momenteel een serie over Bibliotheek 2.0 van de hand van Jan Klerk, een 'ancien' wat betreft web 2.0 en zijn bibliotheekraakpunten. In de artikels (6 wanneer volledig) gaat de auteur dieper in op de invloed van web 2.0 op de openbare bibliotheken en poogt hij de praktische mogelijkheden er van aan te tonen.
Wat me momenteel reeds opvalt in de reeks zijn de vele vraagtekens die geplaatst worden bij Bibliotheek 2.0, zowel bij ideeën en opvattingen als bij de praktijk. Het poneren van stellingen en visies, roept bijna onmiddellijk tegenwerpingen, kanttekeningen, wolfijzers en schietgeweren op. En dit bij een auteur die duidelijk als adept kan worden aangestipt.
Vreemd? Helemaal niet, het toont alleen aan dat web 2.0 en daarmee ook Bibliotheek 2.0 nog in de kinderschoenen staat. Er ligt een wereld van mogelijkheden en uitdagingen voor ons, we zullen alleen nog moeten leren welke van die mogelijkheden echt zinvol zijn en vooral hoe en binnen welke grenzen we er als (openbare) bibliotheek mee om kunnen gaan.

Wie kan me de weg in de catalogus vertellen mijnheer?

Het is verbazingwekkend met welke snelheid onze bibliotheekcatalogi veranderen. We spreken niet meer over de oude kaartcatalogus met zijn beperkt aantal ingangen (ook al doen ze in Michigan pogingen om de herinnering levend te houden). Weg met de op DOS gebaseerde prehistorische geautomatiseerde catalogi (ook al kom je ze hier en daar nog tegen). Lang leve de octopus-catalogus die zijn tentakels uitspreidt en de gebruiker verleidt te verdwalen in een zee van informatie.

Want verdwalen doe je in die sociale bibliotheekcatalogi, aangetrokken door flitsende link hier of die uitnodigende commentaar daar. Want in essentie wou ik met mijn catalogus mijn gebruiker duidelijk maken wat hij/zij in mijn bibliotheek kan vinden. Daarna ging ik wat toevoegen zodat op basis van de informatie in de catalogus al duidelijker werd of dit het echt gewenste materiaal was, en hints over de leengewoonten van andere gebruikers, en suggesties met betrekking tot verwante onderwerpen, en verwijzingen naar informatie op het wereldwijde web wanneer de bibinfo niet meer volstond, en mijn gebruiker mag dan tussendoor ook nog mijn aankoopbeleid evalueren en kritisch becommentariëren. En indien hij/zij niet oppast ga ik hem/haar binnenkort ook nog bestoken met mijn goedbedoelde suggesties.

Maar lust mijn bezoeker hier pap van? Mijn praktijkervaring vertelt me dat de doorsnee bezoeker intensief mijn OPAC's raadpleegt, maar meestal enkel om te kijken of materiaal zus of zo in de bib aanwezig is en of over een bepaald onderwerp informatie beschikbaar is.
Je moet mij niet overtuigen van het nut van al die mogelijkheden die we via de catalogus aanbieden. Alleen rest er ons nog een lange weg om onze leden er ook effectief gebruik van te laten maken. En dit kan enkel door het te demonstreren, life in de bibliotheek of door middel van een scale aan presentatietools. Maar waar zijn de bibliotheken die hiervoor personeel kunnen en willen vrijmaken?

Music maestro

Ik had al wel van Last.fm gehoord maar nog nooit de site bekeken. Zoals gevraagd braaf een account aangemaakt, een aantal namen van favorieten ingetikt en maar direkt gelinkt aan de iTunes-bibliotheek op mijn pc. Zit nu te luisteren naar een stroom van muziek die ik best kan waarderen. Dus ja, het werkt! Alleen, ik ben er nog één van de generatie die alleen kan studeren en werken in stilte. Dus ik speel zelden muziek op mijn computer en dat zal je dus merken op de speellijst in mijn blog. Veel verandering zal je hierop niet meemaken.
Ik heb bovendien op mijn iPod een massa nummers gezet zonder al te veel selectie, er was toch plaats zat. Dus of het echt allemaal mijn favorieten zijn?

En wat kan de bibliotheek hiermee? Onze catalogus biedt 'Wie dit leent, leent ook...' al aan, maar de suggesties van Last.fm zijn toch wel een stuk accurater. Dus een koppeling catalogus-Last.fm is dan toch mooi meegenomen. Maar misschien is het meer aangewezen om de gebruikers enkel vertrouwd te maken met Last.fm en hen zelf hun gang te laten gaan.

Facebook

Ik heb dus maar een profiel aangemaakt in Facebook en ben wat beginnen rondklikken op namen. Heb vastgesteld dat vaak dezelfde 'vrienden' terugkomen uit de andere dingen maar heb uiteindelijk toch maar besloten om geen vrienden te maken. Privé voel ik niet de minste behoefte om hiermee aan de gang te gaan. In de bibliotheekcontext voel ik meer voor de vakgerichte sociale netwerken maar ook daar voel ik me momenteel niet geroepen om erg actief te worden. Zo ben ik al geruime tijd lid van Bibliotheek 2.0 maar veel meer dan een profiel aanmaken is daar ook nog niet gebeurd.