Op Kenniskantoor (cfr. vorige blogartikel) wordt vandaag de vraag gesteld waarom bibliotheken vanuit het standpunt klantvriendelijkheid niet steeds kiezen voor het aanbieden van een open draadloos netwerk aan hun bezoekers. Verwijzingen naar andere instellingen en organisaties die dit wel doen zijn daarbij snel gevonden. Onderliggend bespeur ik de vaststelling dat bibliotheken, ondanks het bijvoegsel openbaar, toch weer nodeloos belemmeringen opwerpen.
Wat het aspect beveiliging betreft kan, zoals ook in de discussie aangehaald, het standpunt worden gehuldigd dat de bezoekers voor zichzelf dienen uit te maken of ze hun gegevens al dan niet via een open netwerk willen versturen. Al kan je je hierbij wel de vraag stellen of de modale gebruiker zich wel bewust is van de “risico’s”. Het zou bijvoorbeeld een onderdeel van de dienstverlening van de bibliotheek kunnen zijn te zorgen voor een veilige werkomgeving.
In mijn reactie op Kenniskantoor schreef ik reeds over de extra dienstverlening die mijn bibliotheek via het draadloos netwerk wil aanbieden waardoor we ook gekozen hebben voor een gecontroleerde toegang. Maar los van deze concrete optie voor mijn bibliotheek, kan je je ook afvragen of de keuze voor een open netwerk op langere termijn het meest aangewezen is. Vanuit het standpunt van gemakkelijke toegankelijkheid van het informatieaanbod pleit alles voor het open netwerk zonder aanmeldingsbeslommeringen. Ook de lage drempel en de klantvriendelijkheid zijn eerbare doelstellingen. Maar ik maak me toch de bedenking of we uiteindelijk niet onze fundamentele opdracht als informatiebemiddelaar aan het ondergraven zijn. We beweren de kwaliteit van het aanbod in de bib te garanderen, onder andere door doelgericht collectiebeleid waarbij kennis en expertise van de bibliotheekmedewerker in de weegschaal worden geworpen (nietwaar fervente bestrijders van centrale collectievorming?). Maar wat het internet betreft leggen we ons blijkbaar zonder meer neer bij de dominantie van Google en andere zoekmachines en kunnen onze anders zo strikt gehanteerde kwaliteitscriteria zonder meer begraven worden. We geven onze bezoeker onbegeleide toegang tot het wereldwijde web en verwachten dan misschien nog dat hij/zij uit eigen beweging een aantal door het bibliotheekveld opgezette tools zal gebruiken.
Neem je wensen voor werkelijkheid beste collega’s maar ik vrees dat er meer nodig zal zijn om onze marktpositie te vrijwaren. Hoe lang zal het nog duren voor ook in jouw gemeente een keur aan gratis draadloze netwerken beschikbaar zal zijn? En wat heb jij met je open netwerk dan meer te bieden dan de supermarkt, de stamkroeg, het station en tutti quanti? Misschien heb ik dan met mijn gesloten netwerk, maar met een kwalitatief aanbod en daadwerkelijke ondersteuning, dat beetje extra dat de surfer naar de bibliotheek kan lokken. Althans zal Bibliotheek Turnhout haar opdracht als informatiebemiddelaar serieus ter harte hebben genomen.
Posts
2 opmerkingen:
Wat hebben bibliotheken met een open netwerk dan meer te bieden dan de supermarkt, de stamkroeg, het station en tutti quanti? Niets. Maar dat hoeft ook niet. Het is een dienstverlening aan de klant (of aan de bevolking), maar die heeft weinig niets te maken met de informatie-opdracht van de bibliotheek. Net zoals WiFi op café, in de supermarkt... niets te maken heeft met de eigenlijke doelstellingen van deze bedrijven. Het is een manier om aan klantenbinding te doen.
Daarom pleit ik voor een 'open' toegang zonder veel plichtplegingen, maar ook zonder veel extra service, en daarnaast een toegang waarvoor je wel geregistreerd en aangemeld moet zijn met allerlei extra services (toegang tot databanken enz.). Differentieer die twee gewoon voor twee heel verschillende groepen van klanten.
Als ik voor de deur van een McDonald's ga staan, dan heb ik gratis en met een minimum aan plichtplegingen (ik moet enkele keren door reclameberichten klikken) toegang tot het internet om snel mijn mail te checken, iets te twitteren enz. Als ik binnen ga zitten, kan ik zelfs met een laptop aan de slag. Niemand vraagt me wat en ik moet me nergens registreren (het enige 'probleem' is dat mijn data onbeveiligd door de lucht gaan). McDonald's gaat er vanuit dat de meeste mensen die binnen WiFi gebruiken, ook minstens een kleinigheid zullen consumeren (al is het dan maar een koffie).
Beste Patrick, het grote verschil tussen de bibliotheek en die andere aanbieders (café, supermarkt, ...) is dat zij een dienst aanbieden die buiten hun normale aanbod valt en daarbij niets hoeven te garanderen dan een gemakkelijke connectie. De bibliotheek zit met het aanbieden van draadloos internet wel in de eigen core business te werken en ik stel me dan de vraag waarom dan niet dezelfde kwaliteitscriteria moeten gelden als voor de rest van de collectie. M.a.w. waar blijft de informatiebemiddelende rol van de bib?
Een reactie posten